De kleine helden van Cambodja…

Ze hebben niet de look van grote zakenmensen, evenmin die van wereldverbeteraars. Toch combineren Guy en Nathalie beide eigenschappen als geen ander. Het duo vormt de drijvende kracht achter ‘La Plantation’, één van de meest gekende peperfarms uit de wijde omgeving van Kampot. Guy lijkt me eerder het bon vivant type. Een man die graag proeft van wat de wereld hem aanreikt en zich heeft weten te omringen met dingen die hem gelukkig maakt. Zijn vrouw Nathalie vormt zijn grootste geluk, dat straalt ze ook uit en niet ten onrechte. De pientere Nathalie bezit het vuur dat Guy schijnbaar mist, maar vergis je niet. Ze vormen een sterk tandem en weten verdomd goed waar ze mee bezig zijn.

Ik ontmoet hen in de open ruimte, annex café/shop van hun peperfarm. Het verhaal van Guy en Nathalie leest als een sprookje van Duizend-en-een-nacht, al hebben ze het zelf eigenhandig moeten schrijven, woord per woord. Het Belgisch-Frans koppel wist al lang dat ze vroeg of laat een totale carrièreswitch gingen maken. Dat deze heeft plaats gevonden in Cambodja is puur toeval. Na een mooie loopbaan in de IT-wereld groeide het verlangen om iets sociaals en duurzaam uit de grond te stampen. Ze besloten om een reis te ondernemen naar Azië en hun intuïtie te volgen. Cambodja was liefde op het eerste zicht. Ze vielen voor de charme van het land, de verleidelijke rust van de landelijke landschappen en de vriendelijkheid van het volk. Ze hadden hun plek gevonden. Meer nog, ze ontdekten de boeiende geschiedenis van de Kampotpeper en besloten om de teloorgegane peperindustrie nieuw leven in te blazen. Met succes. Dankzij eigen kapitaal en een onvermoeibare gedrevenheid hebben ze in nauwelijks 6 jaar tijd een bloeiend bedrijf opgestart met ruim 100 medewerkers die in het hoogseizoen nog eens wordt aangedikt met 150 extra arbeiderskrachten.

Dat ze met beide voeten op de grond staan, komt meermaals tot uiting tijdens ons lang gesprek. Ze hebben de eerste drie jaren van hun onderneming niet lijdzaam toegekeken hoe de peperbomen traag, maar gestaag groeiden. Neen, ze hebben de tijd aangewend om hun marketingbusiness grondig uit te werken, om de nodige handelscontacten te leggen en mensen aan te werven die hun passie deelden. Het uitdragen van die passie naar toeristen, die op zoek zijn naar een aparte reisbeleving, past perfect in hun bedrijfsfilosofie. Dit jaar alleen al mikken ze op ruim 60.000 toeristen. De rondleiding is gratis, maar dat zorgt er juist voor dat de toerist nog iets sneller zijn beurs opent om een smaakvolle ‘gepeperde’ souvenir meer naar huis te nemen of er ter plekke iets te eten en of te drinken.

Wat misschien nog het meest bijzondere is aan het koppel is dat ze ondanks hun bedrijfscultuur en het feit dat de omzetcijfers op het eind van de rit wel bepalend zijn om de business draaiende te houden, ze het hart op de juiste plek hebben. Zo ontdekten ze al vrij snel na hun aankomst dat de kinderen in de buurt nauwelijks naar school gingen. De reden lag niet zozeer bij een gebrek aan motivatie, maar aan de lage lonen van de leerkrachten. Het loon van een leerkracht is in Cambodja vaak ontoereikend om het levensonderhoud van een gezin te voorzien. Bijgevolg zijn ze genoodzaakt om een tweede of zelfs derde job erop na te houden, wat natuurlijk zijn repercussie heeft op de kwaliteit van het onderwijs. Guy en Nathalie besloten in de bres te springen. Zo vullen ze al enkele jaren het loon van de onderwijzers van het dorpsschooltje aan. Ook het nodige lesmateriaal bekostigen ze. Omdat er in de onmiddellijke omgeving geen middelbare school is, kopen ze fietsen aan zodat de leerlingen toch verder kunnen studeren. Het zijn allemaal zaken die in de luwte van hun bedrijfsleven plaatsvinden, maar die ongeziene, positieve gevolgen hebben voor de verdere ontwikkeling van hun geliefde nieuwe thuisland dat Cambodja heet.

Guy en Nathalie zijn de kleine helden van vandaag en de toekomst van morgen. Mensen die het verschil maken en die hun leven hebben gekruid met de nodige pepers.  Of zoals de Franse schrijver en humorist Alphons Allais het ooit zo toepasselijk verwoordde:  “Het zout van het bestaan zit in wezen in de peper die je erin brengt.”

Add a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *