India: trieste koploper van verkeersdoden

Het is geen nieuw fenomeen. Wereldwijd vormen verkeersongevallen de belangrijkste niet aan ziekte gebonden doodsoorzaak. Jaarlijks sterven dan ook zowat 1,35 miljoen mensen in het verkeer. Dat is ruim de ganse populatie van onze hoofdstad. Daar bovenop raken nog eens 50 miljoen mensen gewond. Met het toenemend aantal voertuigen in de wereld zullen die cijfers niet zo gauw dalen. India spant op wereldvlak de kroon inzake het hoogst aantal verkeersdoden. Elk jaar vallen er zowat 150.000 mensenlevens te betreuren op Indiase wegen. Of omgerekend zo’n 17 doden per uur. India klimt daarmee op de weinig benijdenswaardige eerste plaats binnen de statistieken van dodelijke verkeersslachtoffers.

De oorzaken zijn velerlei. Enerzijds kent India een explosieve groei van zowel vrachtverkeer als personenauto’s. Of alle bestuurders even rijvaardig zijn, daar kan je je terecht vragen bij stellen. Zeker als je weet dat een rijbewijs simpelweg kan bekomen worden via een paar steekpenningen. Anderzijds moet de oorzaak ook worden gezocht bij de slechte infrastructuur van de wegen en het onderhoud van het wagenpark dat vaak de wensen overlaat. Een autokeuring is in India onbestaand. Het niet dragen van helmen en veiligheidsgordels is een ander pijnpunt. Tot slot is er ook onvoldoende politiecontrole die roekeloos rijgedrag aan banden legt. Wie doorheen India reist, ziet overal sporen van verkeersongevallen. Alleen de meest spectaculaire halen nog de voorpagina’s in de kranten. De overgrote meerderheid van de ongevallen wordt niet meer als nieuwswaarde opgenomen in de krant of verdwijnt ergens achteraan tussen de advertenties.

De regering is zich bewust van de problematiek, maar het ontbreekt aan politieke wil om de verkeersongevallen te beteugelen. Het getalm om ook krachtdadig op te treden tegen het algemeen gebrek aan respect voor de verkeersregels blijft een doorn in het oog. De wijziging van de verkeerswetgeving wordt alsmaar op de lange baan geschoven en als die er al komt, zijn we weer zoveel verkeersdoden verder. Studies hebben nochtans aangetoond dat het terugdringen van het aantal verkeersdoden op een vrij eenvoudige en efficiënte manier kan worden bewerkstelligd door de toegelaten snelheid te beperken. Zo overleeft een volwassenen in vier op de vijf gevallen een aanrijding door een auto met een snelheid van 50 km per uur. Bij een snelheid van 80 km per uur zijn de overlevingskansen slechts twee of vijf.

Scandinavische landen beperken al jaren de toegelaten snelheid binnen de bebouwde kom en op secundaire wegen en dat werpt zijn vruchten af. Zij bengelen dan ook helemaal onderaan het lijstje van het aantal jaarlijkse verkeersdoden. Toevallig was verkeersveiligheid gisteren ook één van de thema’s in het radio 1 programma ‘Nieuwe Feiten’. Daar werd er gezocht naar de reden waarom er vorig jaar in Oslo, hoofdstad van Noorwegen, er in het verkeer slechts 1 dode viel te betreuren. Al snel was het duidelijk dat de politici er geen toegevingen doen en alles in het werk stellen om de verkeersveiligheid hoog in het vaandel te dragen. De economische belangen zijn er ondergeschikt en onveilige verkeerssituaties worden er tot een minimum herleid. India zou er veel van kunnen leren, maar dan moet het beleid ook drastische het roer omgooien en de strijd aangaan tegen het wangedrag in het verkeer. Ik zie het nog niet meteen gebeuren. Mensen zullen zich blijven verplaatsen in overvolle bussen waar men soms zelfs hun toevlucht zoekt op het dak. Het midden op straat lopen, al dan niet een stootkar voor zich uitduwend, zal blijvend deel uitmaken van het dagdagelijkse leven. Koeien en ander vee zullen zich blijven mengen tussen het verkeer, net zoals auto’s, fietsers en tuk-tuks het als de normaalste zaak van de wereld beschouwen om tegen het verkeer in te rijden. Wil India afraken van zijn titel als wereldrecordhouder inzake verkeersdoden dan zal er in de eerste plaats een grondige mentaliteitswijziging moeten optreden bij de Indiërs zelf. Zolang dat er niet komt, is alles een maat voor niets.