Uber, mijn favoriet vervoersmiddel in Dhaka city

Ze vormen een vast onderdeel in het straatbeeld: de rode dubbeldeck bussen. Mocht je niet beter weten, dan zou je je haast in Londen wanen. De oersterke routemaster-bussen zijn in Londen uitgegroeid tot het meest iconische vervoersmiddel. Ook in Dhaka centrum en in Chittagong zijn ze goed ingeburgerd. Ze maken deel uit van de gigantische vloot aan bussen die er rondtoeren. In tegenstelling tot het gros van de bussen zijn de rode dubbeldekker bussen eigendom van de overheid. Vermoedelijk vormen ze een restant van de Engelse kolonisatieperiode.

Je verplaatsen in Dhaka city is een avontuur op zich. Niet alleen zijn alle verkeersborden in het Bengaals, ook voor de bestemmingen van de bussen ontbreekt elk spoor van Engels. Om mij te verplaatsen gebruik ik bijgevolg zelden of nooit de bus. In een grootstad zou ik me al vaak per fiets verplaatsen, maar in een stad als Dhaka komt dit neer op het tekenen van je doodvonnis. De enige fietsers die je hier ziet zijn de rickshaws die hier het straatbeeld domineren. Men vermoedt dat er alleen al in Dhaka zo’n half miljoen rondfietsen. Ze zijn de taxi’s van Dhaka city en worden door spierkracht aangedreven. De laatste tijd duiken ook meer elektrische rickshaws rond. Iets wat overigens geen overbodige luxe is als ik zie wat die allemaal moeten torsen. Ik val hier soms van de ene verbazing in de andere.

Ook ik maak gretig gebruik van rickshaws. Voor de langere afstanden kiezen mensen hier voor de zogenaamde CNG’s of grasgroene tuk-tuks. De voorbije jaren is er een nieuwe speler op de vervoersmarkt bijgekomen, met name Uber. Deze laatste draagt mijn voorkeur weg omdat de motortaxi’s er als enige in slagen om het vastgelopen verkeer schaakmat te zetten. Ze laveren met de beweeglijkheid van een sierlijke slang doorheen het stilstaand verkeer.

Het heeft me wel wat tijd gekost om het ideale systeem te vinden om gebruik te maken van de Uber-dienst. In principe is de werkwijze simpel. Via een vooraf geïnstalleerde applicatie geef je aan waar je naartoe wil en waar de motorrijder je moet ophalen. De applicatie zoekt in de onmiddellijke omgeving van je ophaalpunt waar er zich motorrijders bevinden. Is er eentje die de rit voor zijn rekening wil nemen, dan krijg je daarvan bevestiging. Via een gedetailleerd stratenplan zie je ook waar je driver zich bevindt en hoe ver hij van je is verwijderd. Ook krijg je meteen de kostprijs van de rit te zien. Het marchanderen van de prijs hoef je dus niet te doen. Alleen is er één probleempje. De motorrijder belt je na de bevestiging op om de exacte ophaallocatie te kennen en daar gaat het meestal fout. Ik spreek geen Bengaals en bijgevolg slaag ik er niet in om met hen te communiceren. Ondertussen heb ik mijn tactiek gevonden. Alvorens mijn applicatie te activeren, zoek ik iemand die een woordje Engels spreekt. Ik leg hem vervolgens uit dat ik een Uber-taxi wil nemen en dat de driver mij zal opbellen. Op dat moment geef ik mijn telefoon aan de behulpzame man of vrouw die voor mij perfect uitlegt waar ik mij bevind. Een tactiek die wonderwel werkt. Reizen is een leerschool met vallen en opstaan. In een land als Bangladesh is dat niet anders…