Chicken church
Als je lang ‘on the road’ bent, dan zijn er ook tal van zaken die eerder toevallig op je pad komen. Dingen die je op puur geluk ontdekt. De foto in bijlage is daar zo’n typisch voorbeeld van. Op mijn terugweg van Borobudur zag ik een bordje met als opschrift ‘Chicken church’. Mijn nieuwsgierigheid was meteen aangewakkerd en dus loodste ik mijn fiets in de richting van het onbekende. De weg kronkelde zich een baan door een junglegroene omgeving tot ik plots oog in oog kwam te staan met, jawel… de ‘kip kerk’
In wezen gaat de kerk door het leven als ‘Gereja Ayam’, maar omwille van de zeer uitgesproken en onmiskenbare vorm werd die al snel omgedoopt tot ‘Chicken church.’ Voor de totstandkoming moeten we teruggaan naar 1988. In dat jaar kreeg Daniel Alamsjah, een inwoner uit Jakarta, een visioen van een duif met sneeuwwitte vleugels, rustend op de top van een heuvel. Een stem zonder lichaam vroeg hem om een huis van aanbidding voor alle mensen te bouwen. Toen hij wakker werd, probeerde hij het visioen te negeren als louter hallucinatie. Maanden later werd hij door een werkmakker bij hem thuis uitgenodigd. Voor het afscheid gingen ze nog samen de zonsopgang zien, meerbepaald op de Bukit Rhema heuvel. De plek leek als twee druppels water op de plaats uit zijn visioen: een heuveltop omringd door negen Javaanse bergen. De bevestiging van zijn droom was een feit.
Almasjah zette zich aan de tekentafel en ontwierp, zonder enige architecturale ervaring, de kerk die hij in zijn visioen had gezien. Hij probeerde zo nauwkeurig mogelijk de gedaante van de duif erin te verwerken. Vier jaar later startte een 30-koppige bouwploeg met de constructie. Aanvankelijk zag de kerk eruit als een duif. Maar toen de kroon werd toegevoegd, als symbool voor de heiligheid, dachten mensen dat het een hanenkam was. Zo kreeg de kerk als gauw de naam van een kip in plaats van een duif.
De bouw had heel wat voeten in de aarde. Zo bleef de bouwvergunning eindeloos aanslepen. Mede door verspreide geruchten als zou een christen een kerk bouwen in een moslimwijk. Almasjah wou net een gebedsplaats bouwen voor alle gelovigen: moslims, boeddhisten, atheïsten, katholieken, … De klachten bleven zich opstapelen. Naast de conflicten met de gemeenschap waren er ook de financiële problemen. De bouw werd meermaals voor een lange periode stil gelegd door gebrek aan de nodige fondsen. De kip geraakte in verval, vandalen slopen naar binnen en de natuur drong het bouwwerk meer en meer terug naar de wildernis. Het project zag een stille dood tegemoet.
In 2015 werd de kippenkerk echter door de internationale media opgepikt. Het kippenverhaal ging viraal en kranten als ‘The Daily Media’ en ‘Huffington Post’ brachten uitgebreid verslag. Een jaar later diende de kerk als opnamesite voor de Indonesische cultfilm ‘What’s the Deal with Love’. In een mum van tijd stroomden de toeristen toe, tot 2.000 per week. De opbrengst van de geringe toegangsprijs (+/- 1 dollar) was ruimschoots voldoende om de werkzaamheden te hervatten.
Door de magie van de sociale media is de kippenkerk een hotspot geworden onder toeristen. De gemeenschap pikt ondertussen ook een aardig graantje mee van de belangstelling. Aan de ingang staan eet- en drankkraampjes en wie zijn wagen of scooter op de parking achterlaat, betaalt een kleine bijdrage. De kerk heeft uiteindelijk nooit dienst gedaan als gebedshuis. Het is ingericht als een soort museumpje waar het verloop van het bouwproject te zien is. De droom mag dan wel gerealiseerd zijn, een echt gebedshuis is het evenwel nooit geworden.
Add a Comment