Samen reizen, een evenwichtsoefening…

We reizen allemaal op een andere manier, met een ander doel voor ogen en met een andere ingesteldheid. Ook de wijze waarop we ons verplaatsen op reis zegt veel over onszelf. Doorheen de jaren en met het ouder worden, wijzigen ook onze reisgewoontes. Waar we vroeger eerder reisden binnen ons eigen continent, ruilen we die tegenwoordig meer en meer in voor exotische, verre bestemmingen. Daarbij geraakt het zoeken naar andere culturen en ongekende plekken op aarde wat op de achtergrond, ten voordele van de zelfontplooiing. Het zoeken naar een balans waarbij geest en lichaam tot rust kunnen komen, haalt meer en meer de bovenhand. Reisorganisatoren spelen daar handig op in en bieden mindfulness vakanties aan. Persoonlijke laat ik die trend liever aan me voorbijgaan en bepaal ik eerder mijn reiskompas door toevallige ontmoetingen en gebeurtenissen die ik op mijn pad tegenkom. Die luxe kan ik me ook veroorloven, enerzijds omdat tijd voor mij ondergeschikt is en anderzijds omdat ik in hoofdzaak alleen reis.

De voorbije drie weken ruilde ik mijn stalen ros in voor het gezelschap van een tweevoetige reisgenoot. Samen hebben we in hoofdzaak West-Sumatra bereisd. De keuze van de bestemming had voor een stuk te maken met het verlangen van Caroline om orang-oetangs eens in levende lijve te zien. Ik heb het wat minder begrepen op wildlife. Geef mij maar liever de mens in zijn eigen biotoop, met zijn verlangens en dromen. Zo ga ik ook een beetje door het leven, als een daydreamer, zwervend tussen het heden en de toekomst. Samen reizen is een evenwichtsoefening, zeker met iemand als Caroline als reisgezel. Dat ze niet het meest avontuurlijke type was, dat wist ik, maar dat haar fobie voor slangen, busongevallen en aardbevingen zo’n proporties kon aannemen, dat was nieuw. De kans dat ze ooit nog op reis zal gaan naar aardbevingsgevoelige gebieden is na deze reis uitgesloten. Ondanks alles hebben we een mooie reis achter de rug en koesteren we elk op onze manier de mooie herinneringen. Morgen zet ik mijn reis opnieuw alleen verder, op de fiets en richting Singapore. Ik kijk alvast uit naar de confrontatie met het kleinste landje van Zuid-Oost Azië dat in wezen één stad én één land is.

Add a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *