Een kleurrijke trouwstoet…

Reizen zonder een vast plan, zonder een vaste route maakt het reizen nog boeiender. Het is gewoon een kwestie om te anticiperen op datgene wat je op je pad tegenkomt. Het levert je keer op keer een onvervalst stukje couleur local op dat voor eeuwig in je reisgeheugen gegrift blijft.

Op weg naar Gili eiland ten noorden van Lombok fiets ik op een gegeven ogenblik langsheen een bonte stoet. Meteen is het me duidelijk dat ik getuige ben van een huwelijksoptocht. Voorop lopen kinderen getooid in feestelijke kleren. Achter hen volgt het kersverse paar, met in hun kielzog enkel en alleen familieleden van de bruidegom. Het lijkt wel of de halve dorpgemeenschap deel neemt aan de heugelijke gebeurtenis. In de volksmond spreekt men van de Nyongkolan. Het is de laatste processie in een reeks van rituelen die aan het huwelijk voorafgaan. Het is een feestelijke wandeling van het huis van de bruidegom naar het huis van de bruid. Eenmaal aangekomen wordt het huwelijk gevalideerd om zo door de gemeenschap als wettelijk echtpaar te worden geaccepteerd.

Het koppel draagt traditionele kleren die inzake kleuren harmonieus accorderen. De echtgenote draagt een opvallend hoofddeksel dat als een kroon boven de menigte uitsteekt. Een rode parasol zweeft boven het echtpaar en zorgt voor de nodige schaduw. Het geheel heeft iets koninklijks.

Voor de muzikale omlijsting worden doorgaans kosten noch moeite gespaard. Maar liefst twee live bands stappen mee in de stoet. Ze hebben hun muziekinstrumenten ingeplugd aan torenhoge mobiele speakers die met touwen worden vooruit gesleept. Een generator levert de broodnodige energie. Niks ontbreekt: keyboard, gitaren, drumtoestel, fluit en zangeres. Het grappige is dat beide bands er een totaal ander repertoire op na houden en ze op wandelafstand van elkaar in de stoet meelopen. Ondanks de kakofonie aan muzikale klanken voelt het niet pijnlijk aan de oren. De pijn wordt eerder veroorzaakt door de geproduceerde decibels. De aanvoer van speakers kan moeiteloos wedijveren met de geluidsboxen van een groot concertfestival. Onwaarschijnlijk!

De stoet houdt uiteindelijk halt bij het ouderlijk huis van het meisje. Daar staat een podiumpje opgestald dat versierd is met een kitscherige decor van bloemen. De obligate fotosessie met ouders en aanverwanten maakt deel uit van het geheel, net als de dansmuziek. Opvallend, het kersverse paar blijft netjes zitten, zij aan zij, terwijl enkele feestvierders compleet uit de bol gaan op de oorverdovende beats. En plots, zonder enige aanleiding valt de muziek stil. Het koppel verdwijnt in het ouderlijk huis van de bruid en de menigte maakt rechtsomkeer, huiswaarts. In nauwelijks vijf minuten tijd valt er geen spoor meer te bekennen van het huwelijksfeest. De laatste scooter sputtert in gang, een laatste groet, een laatste glimlach…

Add a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *