Snorkelen op Pigeon Island
Een eiland zoals Sri Lanka heeft van nature een lange kustlijn. Moeder aarde heeft het land daarenboven gezegend met een handvol paradijselijke stranden. Een daarvan is gelegen in het muzikaal klinkende kustplaatsje Trincomalee. Hier zakken jaarlijks duizenden mensen af om te genieten van de ideale vakantiecocktail: zon, strand en zee. Naast de parelwitte stranden is ook de zee bijzonder helder op deze plek. Het paradijselijk gevoel is er nooit ver weg.
Van nature ben ik niet zo’n zonneklopper. Ook voor de aanmaak van vitamine D in mijn lichaam hoef ik niet in de zon te liggen. Die krijg ik al voldoende door met de fiets doorheen het zonovergoten Sri Lanka rond te toeren. Dit neemt niet weg dat ik deze plekken op mijn reisroute links laat liggen. Alleen al voor de idyllische, romantische schoonheid stuur ik graag mijn fiets die richting uit. Trincomalee heeft bovendien nog een extra aantrekkingskracht. Op een steenworp van de kustlijn ligt namelijk Pigeon Island. In toeristische gidsen staat dit piepklein eilandje aangeprezen voor zijn schitterend koraal en diversiteit aan vissen. Deze kennismaking met het leven onder water kan je best al snorkelend ontdekken.
Zo scheep ik samen met 7 andere toeristen in voor een boottochtje naar Pigeon Island. We blijken er allesbehalve de enige te zijn. Bij aankomst ziet het haast zwart (bijna letterlijk te nemen) van het volk. De moed zakt me zowaar in de schoenen. Daar zit ik nu net niet op te wachten. Ook hier in Sri Lanka is het Paasvakantie en dus zijn hele families op uitstap. Tot overmaat van ramp is de te betreden zone afgebakend. Gaan snorkelen in volle zee, weg van de mensenmassa, zit er dus niet in.
Het blijkt al bij al nog mee te vallen. Doordat Singalezen geen zwemcultuur hebben, kan het gros van hen niet zwemmen. Op gevaar te verdrinken, zijn ze genoodzaakt om heel dicht bij de kustlijn te blijven. Ik daarentegen voel me als een vis in het water. Met mijn flippers en snorkelbril speur ik de bodem af. Tot mijn eigen verbazing defileert een bonte verzameling aan prachtige, kleurrijke vissen voorbij. Op de catwalk verschijnen ook nog andere waterbewoners, zoals zeeschildpadden en jawel haaien. Die laatste zijn gelukkig eerder van bescheiden omvang en dus ongevaarlijk. De aanwezigheid van het alom geprezen koraal valt dan weer wat tegen. Door het toenemend toerisme is heel wat koraal plat getrapt. De voorbije jaren hebben ook heel wat toeristen schade aangericht door stukjes koraal als vakantie souvenir te verzamelen.
Daar ik bij mijn thuiskomst een reportage wil maken over Sri Lanka, besluit ik om ook nog wat drone opnames te maken. De bovengrondse beelden van het paradijselijk eiland met zijn azuurblauw water zijn adembenemend mooi. Wanneer ik ook een totaalshot wil maken van de mensenmassa loopt het evenwel fout af. Eén van de parkwachters krijgt de drone namelijk in de gaten en voor ik het goed en wel besef, worden mijn spullen in beslag genomen. Er volgt een eindeloze discussie. Schijnbaar zijn in nationale parken (Pigeon Island maakt er ook deel van uit) geen drones toegelaten. De parkwachter dreigt met het confisqueren van mijn materiaal en een geldboete van 100 euro er bovenop. Uiteindelijk komen we tot een compromis. Onder het alziende oog van de parkwachter moet ik mijn gemaakte drone beelden deleten. Doodjammer! Toch leef ik met een sprankeltje hoop dat de gewiste bestanden door een herstelprogramma alsnog kunnen gerecupereerd worden. Duimen maar…
Add a Comment