Een eenmanszaak op een tegel groot…

Nu het einde van mijn lange solartocht stilaan nadert, vraag ik me wel eens af wat ik het meest zal missen. Tezelfdertijd borrelt dan ook de vraag op waar ik helemaal geen moeite mee zal hebben om achter mij te laten. Op die laatste vraag kan ik net iets gemakkelijker een antwoord geven. Typisch… een mens weet vaker wat hij niet wil, dan wat hij wel wil.

Waar ik met plezier afscheid van zal nemen is de hectische drukte van Bangladesh, de levensgevaarlijke wegen, het onmenselijk gekruide eten, de hurktoiletten, de muggen, de viezigheid. Wat ik missen zal, is de oprechte vriendschap, de vriendelijkheid, de spontaan aangeboden hulp, de toevallige ontmoetingen, de onverwachte gebeurtenissen. Misschien dat laatste nog het meest. Bijna twee jaar lang ben ik opgestaan niet wetende wat de dag brengen zal. Bestaat er een mooiere gedachte? Velen associëren die onvoorspelbaarheid als een vorm van onzekerheid. Mensen voelen zich onwennig als ze de controle over hun leven dreigen te verliezen. Ik vind het net heerlijk te ontdekken dat elke dag zo anders is, zo vol met verrassingen. De aangeboden ingrediënten geven me net de kans om mijn eigen menu samen te stellen en op smaak te brengen. Als je dit bijna twee jaar lang kan doen, dan kan je terugblikken op een adembenemende reiservaring.

Het mooie tijdens het reizen is de ontdekking dat we vaak op een heel andere manier leven. De culturele eigenheid, de maatschappelijke context, het klimaat, … het zijn allemaal factoren die ertoe bijdragen dat we een ander leven leiden. De foto in bijlage is daar een illustratief voorbeeld van. Als je deze foto ziet, dan leg je meteen de associatie met een niet-Europees land, een exotisch werelddeel. Precies omwille van het warme weer speelt het leven zich grotendeels buitenshuis af. Deze kapper zet dagelijks zijn kappersstoel buiten. Zijn klanten zijn vaak toevallige passanten. Zijn kapperszaak is uiterst rudimentair: een spiegel, een plank, een knipschaar en wat scheergerief. Meer minimalistisch kan haast niet. Een eenmanszaak op een tegel groot. In Bangladesh leert men leven met de beperkte beschikbare ruimte. Deze kapper weet er in ieder geval intuïtief mee om te gaan…

Add a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *