Ibrahim, de man die zijn plek heeft gevonden…

Soms ontmoet je wel eens figuren die alleen al door hun aparte verschijning een bepaalde indruk achterlaten. Mensen die een soort persoonlijkheid uitstralen nog voor je ook maar één woord hebt gecommuniceerd. Personen met een verhaal…

Ibrahim is zo iemand. Met zijn bruingetinte huid en zijn dreadlocks lijkt hij wel het evenbeeld van de Jamaicaans reggae-zanger Bob Marley. Op één of andere manier intrigeert hij me, wanneer hij weer eens plaats neemt aan de voorsteven van het schip en oeverloos lang voor zich uit staart. Ook ’s nachts zoekt hij vaak de stilte op van de onmetelijke oceaan om hem heen. In gedachten verzonken kijkt hij naar de sterren alsof hij er deel van uit maakt. Ibrahim, een geboren dag- en nachtdromer…

Ibrahim is onze gids en contactpersoon waar we gedurende de hele boottrip op kunnen terugvallen als we daar nood aan hebben. Als je alleen reist dan is het wel eens leuk als je weet dat er zo iemand in de buurt rondhangt, temeer omdat het gros van de passagiers als koppels of als groep hebben ingescheept. Aansluiting vinden is dan niet altijd zo vanzelfsprekend.

Ibrahim begon tien jaar geleden helemaal onderaan de hiërarchische ladder. Gepassioneerd door de zee maakte hij kennis met het leven op toeristenboten die wekelijks de tocht maakten van Lombok naar Flores en omgekeerd. Hij begon als keukenhulpje en manusje-van-alles. In zijn vrije uren studeerde hij Engels en verbroederde hij met opvarende toeristen om zo zijn Engels te perfectioneren. Daar waar hij kon, stak hij een handje toe met de tour guide en leerde al doende de knepen van het vak. Sinds vorig jaar werkt hij fulltime als gids.

De boot is zijn thuis, de oceaan zijn speeltuin. Hij leeft van zonsopgang tot zonsondergang. Zijn werkdagen telt hij niet, want zijn job is zijn hobby. Voor hem is er maar één iets dat telt, de toeristen een onvergetelijke trip bezorgen, al de rest is bijzaak. Aan de toekomst denkt hij niet. Hij leeft in het nu.

Van geboorte is hij afkomstig uit West Timor, maar op zijn zesde verhuisde de familie naar Lombok. Daar maakte hij als kind kennis met de overweldigende natuur, de vulkanen, de watervallen, de zonovergoten stranden. Het was liefde op het eerste zicht. Als kind wist hij dat hij iets wou doen in de toeristische sector, dat hij die pracht van het mystieke Lombok wou delen. Zoveel jaren later heeft hij zijn plek gevonden, dobberend op de oceaan, zijn thuishaven. Wanneer we op de laatste nacht voor we aanmeren samen naar de sterren turen, zien we heel onverwacht een vallende ster. We kijken elkander aan. ‘Ik weet dat je een wens nooit luidop mag uitspreken, maar ik hoop dat we elkander ooit nog eens terugzien…’

One Response

Add a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *