Achter elk nadeel schuilt ook veelal één of meerdere voordelen. Zo liet mijn onvoorziene lift naar Dawei me toe om een rustdag in te lassen en de omgeving wat te verkennen. Behalve dat het de eerste grote stad is die je tegenkomt wanneer je de grens oversteekt heeft de stad op zich weinig om het lijf. De eigenaar van de guesthouse had me echter weten warm te maken om het 15 kilometer verderop gelegen strandplaatsje MaungMagan te bezoeken. Ik ben niet echt een zonneklopper, maar het leek me geen slecht idee om er een kijkje te gaan nemen. In mijn digitale reisgids had ik er evenwel nauwelijks iets over teruggevonden, behalve dat het één van de meest ongerepte stranden van Myanmar was.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik er niet meteen van onderste boven was. Waar ik me eerder had verwacht aan kristalhelder blauw water, wuivende palmbomen en aanrollende kokosnoten moest ik mij tevreden stellen met een weinig uitnodigend strookje strand. Het zeewater had meer iets weg van brak rioolwater en palmbomen vielen er nergens te bespeuren. Het enige wat me wist te bekoren was een groepje vissers die op ambachtelijke wijze met visnet hun geluk beproefden. Misschien leg ik me na die vele maanden van omzwervingen te hoge verwachtingen op, maak ik te vaak associaties met andere plekken die me wel van mijn sokken deden blazen. Is dit een zoveelste teken aan de wand dat het misschien tijd is om huiswaarts te keren?
Mijn doortocht doorheen Myanmar ben ik gestart met een ambigu gevoel. Niet dat ik me niet verheug om het land opnieuw te (her)ontdekken, maar het voelt toch anders aan als je een land reeds ten voeten uit hebt verkend. Het verrassingseffect bij aankomst in een nieuw land waarbij je je zintuigen laat leiden als gids, is bijlange niet meer zo sprankelend bij een tweede ontmoeting. Daarbovenop zit ik verveeld met het praktisch regelen van mijn visumaanvragen voor India en Bangladesh. Tegenwoordig is zo’n visumprocedure een stuk eenvoudiger geworden en kan je meestal een e-visum online in orde brengen. Helaas is zo’n e-visum maar voor een aantal grensovergangen geldig en wanneer je over land reist, moet je alsnog beschikken over een geldig visum aangevraagd op de ambassade van het land dat je wenst te bezoeken. Precies omdat ik weet dat ik minstens een week zal vastzitten in de hoofdstad Yangon heb ik de voorbije vier dagen zwaar doorgetrapt. Bij aankomst in de hoofdstad klopte ik af op 655 km met 5755 hoogtemeters in de benen. Misschien maar best dat ik hier noodgedwongen wat tijd moet doorbrengen. Mijn vermoeide fietsbenen zullen in ieder geval voldoende tijd hebben om te recupereren.
