Kota

Jakarta moet je niet begrijpen, maar ondergaan…

Whaw! Wat een verademing! Fietsen in het centrum van de miljoenenstad Jakarta zonder je te moeten bekommeren om het helse verkeer. Het kan! Elke zondag tussen 6 u en 11 u in de ochtend happen de stad en zijn bewoners gedurende vijf uur even naar adem. In totaal wordt een strook van 6 km volledig verkeersvrij gemaakt. Het ideale moment om je onder te dompelen in een de roes van een ontwakende zondagmorgen en dit te midden van een metropool die de rest van de week 24 op 24 u bruist van het leven. Zalig!

Koning auto is voor één keer nergens te bespeuren. Geen getoeter, geen uitbrakende, stikkende uitlaatgassen, geen voorbij zoevende motoren. Niks van dat alles. De straten behoren voor één keer toe aan niet gemotoriseerde tweewielers en tweevoeters. Vooral die laatste categorie is massaal aanwezig. Op sommige plaatsen kan je haast over de koppen lopen. Voor heel wat inwoners van Jakarta is het een wekelijks zondags uitje. Naast randanimatie staan straatventers rijen dik hun koopwaren aan te prijzen. Een zondagse zeebraderie, zonder zeelucht, maar met tropische zwoele temperaturen.

Ik ben in het gezelschap van het Warmshower koppel Tony en Camelia, waar ik momenteel verblijf. Ze zijn, net als ik, gek op fietsen. De helft van hun woonruimte is dan ook ingepalmd door fietsen en fietsgerief. Logeren bij gelijkgestemde zielen maakt een verblijf in een onbekende, grote stad als Jakarta des te aangenamer. Zij tronen me als volwaardige gidsen mee naar de hotspots van de stad, met de fiets natuurlijk. Zij geven mij één goeie raad: ‘Probeer Jakarta niet te begrijpen, maar laat je meevoeren door de warmte, de chaos en zijn bewoners, want dan pas zal je deze metropool naar waarde weten te appreciëren.’ De stad weet me alvast te imponeren met zijn torenhoge wolkenkrabbers, zijn brede lanen, zijn shopping malls en zijn wriemelende mensenmassa. Jakarta heeft ook zijn minder hectische kant, althans wat het verkeer betreft. De vele kampongs, de wijken van Jakarta, worden gekenmerkt door een oeverloze zee aan marktkraampjes. Sommige lijken in der haast in elkaar geknutseld met gerecycleerd materiaal,  karton en plastic. Bij de eerste moessonregens spoelen die zo weg. Overleven is hier een kunst op zich.

De meeste bezienswaardigheden in Jakarta zijn gelinkt aan zijn lange Nederlandse kolonisatiegeschiedenis. Zo wordt het centrum gedomineerd door het onafhankelijkheidsplein Medan Merdeka waar zich tevens het nationaal monument bevindt, een gigantische marmeren obelisk die wordt afgetopt met een 35 kilo bedekte bladgouden vlam.

Ik waan me pas helemaal in Nederland wanneer ik te midden van de vervuilde kanalen en het drukke verkeer oog in oog kom te staan met het geplaveide, autovrije plein Taman Fatahillah. Hier is het historisch deel van Jakarta gevestigd. Rond om rond staan statige koloniale gebouwen en musea. Deze plek was ooit het centrum van het oude Batavia, de stad van de Nederlandse kolonisten. Op de voorgevel van het oude stadhuis prijkt nog steeds de Nederlandse naam ‘Gouverneurshuis’ en wie dat wenst kan een felkleurige Hollandse omafiets huren voor een verkenningstochtje in de buurt.

Indonesië is overwegend islamitisch en dus vind je in de hoofdstad ook tal van moskeeën. Eentje ervan is de Istiqlal moskee. Het gebedshuis imponeert niet zozeer door zijn architectonische uitstraling, maar des te meer door zijn grootte. Maar liefst 120.000 gelovigen kunnen hier tegelijk samen bidden. Dit maakt de Istiqlal moskee tot één van de grootste moskeeën van de wereld.

Mijn verkenning sluit ik af in de schilderachtige vrachthaven Sunda Kepala. Het lossen en laden van de zeilschepen gebeurt hier nog in hoofdzaak manueel. De havenarbeiders lopen veelal blootsvoets over de wankele loopplank die het schip toegang verschaft tot de kade. Ze zeulen en torsen kilo’s vracht op hun schouders. De brandende hitte lijkt geen vat te hebben op hun uithoudingsvermogen. De grote, houten vrachtzeilschepen liggen, zo ver het oog reiken kan, aangemeerd aan de kade. De frisse zeebries doet het bos van masten zachtjes heen en weer wiegen. Het tafereel straat pure nostalgie uit dat nog wordt aangewakkerd door de sjouwers die als figuranten het plaatje compleet maken. Het is een stilleven van een vervlogen tijd. Het contrast met het bruisende centrum van Jakarta kan haast niet groter…

One Response

Add a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *