Poepdure koffie

Als je langdurig op reis bent, leer je anders omgaan met de dingen om je heen. Vaak noodgedwongen, want je reiskoffer herbergt alleen die spullen die je echt onderweg nodig hebt. Voor ballast is er geen plaats. Wie zoals ik met de fiets reis, moet noodgedwongen nog selectiever te werk gaan bij het inpakken. Elke honderd gram weegt ook effectief honderd gram. En wees gerust, als je met een vol bepakte fiets een zoveelste col moet overwinnen, dan heb je vaak maar één wens. De fietstassen ergens neerdroppen en als een pluimgewicht naar boven fietsen. Nu ik uitzonderlijk voor een drietal weken als backpacker rondreis, ervaar ik eens te meer het verschil. Als backpacker hop je van de ene bus op de andere en laat je je door een taxi keurig afzetten aan je guesthouse. De zware rugzak hoef je enkel in en uit de koffer te tillen. Fietstassen daarentegen moet je op eigen kracht meezeulen, over heuvels en bergen heen. Precies daarom ga je nog meer wikken en wegen wat je al dan niet meeneemt. Zo weegt mijn garderobe hooguit 3 kilo en is mijn toiletzak nauwelijks een pocketboekje groot. Je leert leven met weinig.

Toch zijn er zaken waar ik zelf op reis moeilijk afstand van kan doen. Ontwaken met een heerlijk bakje troost is één van die dingen. Voor mijn vertrek heb ik zelfs heel even overwogen om een onvervalste Italiaanse percolator mee te nemen. Onder het motto ‘less is more’ heb ik de espresso maker toch maar thuis gelaten. Dit heeft me dan weer het voordeel dat ik op zoek kan gaan naar de koffie die gedronken wordt in de diverse landen die ik doorkruis.

Ooit had ik eens gelezen dat er ergens op de aardbol koffie werd gemaakt op basis van kattenuitwerpselen. Mijn verbazing was dan ook groot toen ik deze morgen in de guesthouse een folder vond met het opschrift: ‘Come and visit Luwak Coffee. Het reisschema werd omgegooid en twee uur later reden we het erf op van Umul Khairi. Een half uur lang luisterden we geboeid naar de uiteenzetting van onze gastvrouw en werden we ingewijd in de geheimen van de meest exclusieve koffie ter wereld die enkel en alleen geproduceerd wordt in Indonesië en de Filipijnen.

‘Kopi’ is het Indonesische woord voor koffie en ‘luwak’ is de lokale naam voor een civetkatachtige die verzot is op rijpe, rode koffiebessen. Alleen het vruchtvlees verteert in de maag van de civetkat. De pit die intact blijft, passeert het maag-darmkanaal en wordt uiteindelijk uitgepoept. Deze uitwerpselen worden verzameld door boeren uit de nabije omgeving en brengen die naar de koffiefarm. Daar start het bijzondere productieproces. De overgebleven koffiebonen worden gewassen en gedroogd. Eenmaal de schil verwijderd, worden ze lichtjes geroosterd op kaneelhout om ze vervolgens te malen. De aminozuren die in het spijsverteringskanaal van de kat vrijkomen, werken tijdens het roosteren in op de pitten en zorgen voor een exquise smaak.

De arbeidsintensieve productie en het geringe aantal bonen die op die manier worden gerecycleerd, maken deze koffie niet alleen exclusief, maar eveneens peperduur. Voor een kilo poepkoffie tel je in Indonesië twee miljoen roepies neer, of omgerekend een slordige 130 euro. Aan de andere kant van de wereld schiet die prijs astronomisch de hoogte in en moet je soms tot 500 euro neertellen voor één kilo poepkoffie. Ondanks de exuberant hoge prijs gaat de elitaire koffie wereldwijd vlotjes over de toonbank. Trendy koffiebars schrikken er niet voor terug om voor een kop Luwak koffie 85 euro aan te rekenen. Precies door het geldgewin worden steeds meer en meer Aziatische civetkatten in kooien opgesloten en krijgen ze de rode bessen van de arabica koffieplant door hun strot geduwd. Het verhaal lijkt een beetje op de manier hoe ganzenlever of foie gras gemaakt wordt.

Ik moet eerlijk bekennen dat de Luwak koffie me niet echt kon bekoren. Misschien werden mijn hoge verwachtingen wat getemperd door de wijze waarop de civetkatten worden behandeld. Of werden mijn smaakpapillen eerder verdoofd door het prijskaartje dat aan deze koffie vastzit? Want het minste dat je kan zeggen, is dat de Luwak koffie poepduur is…

Add a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *