De Gili-eilanden: een eindbalans…
Als je wat opzoekingswerk verricht over de paradijselijke Gili eilanden, gelegen voor de westkust van Lombok, dan twijfel je wel even om er heen te gaan. Vooral het grootste eiland, Gili Trawangan wordt niet meteen de hoogte in geprezen. Het eiland staat vooral bekend als the party place to be en wordt door de locale bevolking wel eens smalend het tra-la-la eiland genoemd. Ik wou zelf eens polshoogte nemen en me vergewissen van de sfeer op het eiland. Indien het me dik tegenviel, kon ik altijd terugvallen op twee alternatieve eilandjes, namelijk Gili Meno en Gili Air. Twee plekken in de onmiddellijke omgeving van Gili Trawangan, die hun authenticiteit van idyllische rust wel hebben weten te bewaren.
Na een verblijf van drie dagen blijft het moeilijk om een rechtlijnig oordeel te vellen. Eerst en vooral zijn er tal van zaken die bijdragen tot het dorpsgevoel. Zo zorgt de kleine oppervlakte ervoor dat je in amper 2,5 uur tijd de volledige omtrek van het eiland kan bewandelen. Het ontbreken van enig gemotoriseerd voertuig maakt het rondstruinen nog een stuk aangenamer. Eenieder, zowel locals als toeristen verplaatsen zich te voet of per fiets. Paard en kar zijn ook beschikbaar voor wie zijn zware valies tot aan de deur van zijn guesthouse wil deponeren. Er zijn zoveel aparte strandjes dat je echt niet als haringen in een ton opeengepakt zit.
Toegegeven, de sfeer overdag wijkt drastisch af van de ambiance bij valavond of ’s nachts. Overdag is het ’s morgens super rustig omdat de meeste backpackers nog hun roes uitslapen. Wie toch met een kater opstaat, zoekt rond 10u een boot op om te snorkelen en te ontnuchteren. Het is pas tegen de vooravond dat je de indruk krijgt dat er toch aardig wat toeristen op het eiland vertoeven. Daar waar de loungebars met fel gekleurde zitzakken overdag een desolaat stil leven vormen, verandert dat met de zonsondergang. Dan reppen de toeristen zich naar de overkant van het eiland om zich te vergapen aan een romantische zonsondergang. Rond etenstijd zoekt men terug de buurt op van de haven waar tientallen restaurantjes de hongerige toeristen niet alleen culinair verwennen, maar ook muzikaal. Tal van eettentjes hebben hun eigen live-band. De ene avond kan je dineren met onvervalste popclassics , de andere avond met reggae muziek. Voor elk wat wils dus. Wie daarna nog de bloemetjes wenst buiten te zetten, kan zijn benen strekken in tal van clubs en danstenten. Pas rond vier uur in de ochtend worden de decibels herleid tot slaapmodus.
Ik zal niet onder stoelen of banken steken dat de eilanden Gili Meno en Gili Air mijn voorkeur wegdragen. Daar kan je nog volledig ontsnappen aan de stress van onze consumptiemaatschappij en het gevoel hebben in een soort aartsparadijs te vertoeven. Het is maar de vraag hoe lang dit, rekening houdend met de toenemende welvaart en de alsmaar grotere reisdrang, in stand zal blijven?
Add a Comment