Feestelijke devotie
In de moslimwereld is ‘Eid al-Fatir’ (bij ons eerder gekend onder de benaming ‘het Suikerfeest’ één van de belangrijkste feesten van het jaar. Het driedaagse moslimfestival markeert het einde van de vastenmaand, de meest heilige islamitische maand van het jaar. De islamitische kalender is gebaseerd op de stand van de maan en bijgevolg verschuift elk jaar de periode van de ramadan en dus ook het begin van het Suikerfeest.
Eid al-Fatir start met een bezoek aan de moskee. De talrijke moskeeën zijn evenwel niet in staat om op die ene dag zoveel gelovigen te herbergen. Daarom wordt er meer en meer uitgeweken naar grote pleinen of plaatsen in open lucht. In de hoofdstad Jakarta is de kade vlakbij de haven uitgegroeid tot een vaste plek om het begin van het Suikerfeest te vieren. Met honderden gelovigen zakken ze af. Onder hun arm zeulen ze een gebedstapijtje mee. Velen stellen zich echter tevreden met een stuk krantenpapier. Het gebed wordt afgewisseld met preken die door gigantische boxen en megafoons tot ver buiten het epicentrum van het gebeuren te horen zijn. Eenmaal het religieuze luik achter de rug is, keren de gelovigen huiswaarts. De rest van de dag brengen ze door met bezoekjes aan familielieden en vrienden. Terwijl de volwassenen zich tegoed doen aan zoete gerechten, krijgen kinderen geld en cadeautjes aangeboden om de vreugdevolle gebeurtenis te vieren.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik nogal verbijsterd was over de grote aanwezigheid van toeristen (in hoofdzaak Koreanen en Chinezen) die zonder enige schaamte de religieuze bijeenkomst digitaliseerden. Met joekels van camera’s liepen ze tussen de gelovigen om toch maar dat ene beeld te kunnen vastleggen. Boven de menigte waren maar liefst zes drones te bespeuren die het spektakel vanuit de lucht vereeuwigden. De feestelijke devotie voelde op sommige momenten aan als een circusspektakel. Ik vrees dat dit voyeuristisch gedrag een deel van de samenleving is geworden…
Add a Comment