De nachtmerrie die Sri Lanka deed daveren op zijn grondvesten

De dramatische aanslagen van gisterenmorgen,  zondag 21 april, die voornamelijk plaatsvonden in de hoofdstad van Sri Lanka, met name Colombo, noodzaken mij om voor één keer de focus van de dagelijkse picture of the day te verleggen. Onderstaand lees je het relaas van hoe ik de dag heb beleefd. De foto is voor één keer niet van mijn hand, maar is afkomstig van het persbureau AFP.

Omwille van de tropische temperaturen die Sri Lanka al weken in zijn greep houden, probeer ik normaal bij het eerste ochtendgloren de fiets op te springen. Helaas lukt het me zelden om ‘s avonds ook vroeg in bed te kruipen, wat uiteindelijk vaak resulteert in korte nachten met alle gevolgen van dien. Omdat de vermoeidheid me meer en meer parten begint te spelen, heb ik voor één keer geen wekker gezet. Het is dan ook ruim half tien in de ochtend wanneer ik mijn hostel in Dambulla verlaat.

Een fietsdag aanvangen zonder ontbijt is niet aan mij besteed. Het hoeft geen koningsmaaltijd te zijn, maar iets tussen de kiezen moet ik wel hebben. In Sri Lanka bestaat het ontbijt veelal uit hartige donuts. Ze bevatten meestal een flinke hoeveelheid rode en groene pepers. Mijn smaakpapillen beginnen er langzaam maar zeker aan te wennen. Je vindt ze zowat in alle restaurantjes langs de kant van de weg. Knus ingericht zijn die eettentjes allesbehalve en wie er langs gaat voor de stemmige muziek is er aan voor de moeite. In zowat elke eetgelegenheid hangt er namelijk een TV. Terwijl ik mijn smaakpapillen verder op de proef stel, zie ik de eerste beelden van een bomaanslag in een kerk in het kustplaatsje Negombo. De dame die het restaurant runt, spreekt zeer gebrekkig Engels. Het enige wat ik kan ontcijferen is dat het om een aanslag gaat en er veel slachtoffers zijn gevallen.

Op het menu staat vandaag een fietstochtje van 80 km naar Kandy, de hoofdstad van de centraal gelegen provincie. Kandy, gelegen in een bebost heuvellandschap op 525 m hoogte, is met ruim 150.000 inwoners één van de grotere steden van Sri Lanka. Op weg ernaartoe heb ik een drietal zijsprongetjes ingelast: 2 tempelbezoeken en een tussenstop bij één van de vele specerijentuinen in de buurt van Matale. Omwille van de hitte moet ik vaak een drankpauze inlassen. Omdat je in Sri Lanka overal wel winkeltjes vindt, zeul ik zelden meer dan 1 liter water mee. Naast een gewichtsbesparing is het ook een manier om even een babbeltje te slaan wanneer ik weer eens wat water moet inslaan. Bij elke drankstop krijg ik meer en meer een beeld van wat er zich die ochtend in Sri Lanka heeft afgespeeld. Blijkbaar vonden er meerdere aanslagen tegelijk plaats, ondermeer in kerken en luxe hotels. De dodentol zou ongezien zijn. Ook in het straatbeeld merk ik dat er wat gaande is in het land. Waar je in Sri Lanka sowieso behoorlijk wat politie op straat ziet, valt me hun aanwezigheid nog meer op dan anders. In de steden merk ik zelfs zwaarbewapende soldaten op.

Het mag dan wel geen regenseizoen zijn, toch word ik al een paar dagen bij het invallen van de avond getrakteerd op een fikse regenbui. Ook nu weer pakken zware onweerswolken samen. Wanneer de eerste druppels neerplenzen, zoek ik snel beschutting onder het afdakje van een woning langs de kant van de weg. De bewoner komt me begroeten en ook nu weer vormen de aanslagen het centrale gespreksonderwerp. De man maant me aan om zo snel als mogelijk op mijn bestemming te geraken. Vanaf 18u is in het hele land de avondklok ingesteld en dit tot morgenvroeg. Concreet betekent dit dat alle winkels, restaurants en bars dicht gaan en je je in principe niet op straat mag begeven. Door de hevige regen moet ik meermaals schuilen. De klok tikt ongenadig de avond tegemoet. De kans dat ik voor het invallen van de duisternis mijn eindbestemming zal halen, is uiterst klein.

Rond kwart voor zes zie ik hoe het leven in het anders zo bruisende Sri Lanka langzaam maar zeker wegdeemstert. Rolluiken gaan naar beneden, deuren worden gesloten en lichten gedoofd. In een mum van tijd voelt Sri Lanka aan als een spookland. Op straat valt nauwelijks nog teken van leven te bespeuren. De druilerige regen maakt de setting nog beangstigender. Tot overmaat van ramp vind ik maar niet de weg naar de hostel. Uiteindelijk klamp ik een soldaat aan, maar helaas kan ook hij me niet de juiste indicaties geven. Na meer dan anderhalf zoeken en dwalen, vind ik eindelijk de hostel die ik zocht. De deur is echter potdicht en nergens brandt er licht. Even verderop zie ik een brandweerkazerne. De dispatcher vormt even later het nummer van de guesthouse. Daar krijg ik te horen dat de hostel gesloten is omwille van de gebeurtenissen eerder op de dag. Er zit niks anders op dan mijn zoektocht verder te zetten. Ruim een uur later en totaal doornat vind ik uiteindelijk een slaapplek.

Wanneer ik even later mijn mobiele telefoon verbind met de wifi van de hostel, stromen de Whatsapp berichten van bezorgde familieleden en vrienden binnen.  ’s Avonds zit ik nog even samen met de eigenaar en ook nu weer zijn de aanslagen het gespreksonderwerp bij uitstek. Ondertussen rijst het vermoeden dat de gecoördineerde, grootschalige en barbaarse aanslagen het werk zijn van moslimterroristen. Zoiets is nog nooit gebeurd in Sri Lanka. Volgens de eigenaar van de hostel kan het haast niet anders of een buitenlandse organisatie is hierbij betrokken. Dat ook toeristen het doelwit waren, baart de eigenaar grote zorgen. “Deze avond moesten normaal acht gasten arriveren. Door de lockdown zijn ze niet tot hier geraakt.” Dat deze aanslagen een zware klap zijn voor het toerisme valt niet te ontkennen. Het zal maanden duren om deze nachtmerrie te boven te komen. De grote hamvraag is echter hoe de gemeenschap in Sri Lanka de komende dagen en weken zal omgaan met deze dramatische gebeurtenis. In Sri Lanka is er een verhoogde sfeer van angst voor moslims dat nog eens aangewakkerd wordt door de internationale islamfobie. Als inderdaad blijkt dat moslimextremisten achter deze aanslagen zitten, dan is het maar de vraag hoe de gevoelige situatie tussen boeddhisten en moslims verder zal evolueren.

In ieder geval zullen de komende dagen er een stuk anders uitzien. Zowat overal zijn de veiligheidsmaatregelen aangescherpt, bevinden politie en leger zich in de hoogste staat van paraatheid, blijft de avondklok gehandhaafd en wordt sociale media verder geblokkeerd. De regering zet man en macht in om de daders te vatten en een beeld te krijgen over wie nu echt achter de aanslagen zit. Via radio en televisie wordt aan de bewoners gevraagd om de kalmte te bewaren. Na een burgeroorlog van 26 jaar was het land op de goeie weg. Er heerste opnieuw een vorm van harmonie en vrede onder de diverse geloofsgemeenschappen. Het is maar te hopen dat Sri Lanka snel deze nachtmerrie te boven komt en het land verder kan timmeren aan de weg van verzoening.

Add a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *