Jungle traffic

De Indonesiërs gebruiken een allesomvattende benaming om hun hels verkeer te omschrijven: ‘jungle traffic’. De twee woorden omschrijven perfect hun dagelijkse bekommernis eenmaal ze de deur achter zich dichttrekken. De wegen in Indonesië slibben dicht en de situatie wordt jaar na jaar desastreuzer. De toenemende welvaart heeft het wagenpark naar een ongekende hoogte gestuwd. Toch zijn het echter de scooters die het leeuwendeel uitmaken van alle vervoersmiddelen. De reden ligt voor de hand: het merendeel van de Indonesiërs kan zich geen auto veroorloven en de scooter is dan een goedkoop alternatief. Sinds het millennium hanteren banken ook een soepeler leenbeleid en dus ligt een bromfiets zowat binnen ieders bereik. Het aantal brommers is in Indonesië geëxplodeerd. Naar schatting heeft nu een kwart van de 260 miljoen Indonesiërs een brommer. In concrete cijfers snorren er dus 65 miljoen scooters rond. Vorig jaar verkochten fabrikanten een recordaantal van ruim 22.000 nieuwe exemplaren per dag! Na China en India is Indonesië het grootste brommerland van de wereld.

Indonesiërs blinken ook uit in het zo maximaal vervoeren van personen op een scooter. Niet zelden spot je hele families op één bromfiets. Vader aan het stuur, achter hem zit dochterlief die geruggensteund wordt door moeder met de jongste telg van de familie in de draagdoek. En vlak voor vader staat het zoontje met zijn handjes aan het stuur. En of dat nog niet voldoende is, sjouwen ze soms ook wel eens een levende kip mee of hebben ze een grote zak rijst gebonden op de bagagedrager. Opvallend is ook dat het meestal vader en moeder zijn die een helm dragen. Kinderen dragen die zelden. Het dragen van een helm is nochtans verplicht, ook voor de passagiers. Een regel die in heel veel gevallen aan de laars wordt gelapt. De minimum leeftijd om met een brommer rond te rijden is 17 jaar, maar niet zelden zie je jochies van 12, 13 of 14 jaar achter het stuur zitten.

Een rijbewijs voor een bromfiets is verplicht, maar veelal wordt die gewoon gekocht. Rijlessen en -examen? Nog nooit van gehoord. De gevolgen laten zich raden. Officiële cijfers maken gewag van jaarlijks zo’n 110.000 ongelukken met de motorfiets. De meest voorkomende verwondingen zijn letsels aan de ledematen, maar ook hoofdletsels. Onaangepast rijgedrag en slecht wegdek vormen vaak een dodelijke combinatie. Zelfs nieuw geasfalteerde wegen vertonen al snel na ingebruikname putten en gaten. Het gebruikte asfalt is veelal van een slechte kwaliteit. Om de aanleg van wegen zo goedkoop mogelijk te houden, wordt er gesjoemeld met de mengverhoudingen. Met alle gevolgen van dien.  

Je kan je de vraag stellen welke plaats de verkeersveiligheidspolitie inneemt in het ganse verhaal. Die is er wel degelijk, maar bekeurt enkel voor het rijden zonder helm en het negeren van het rode licht. Het is bovendien niet ongebruikelijk om af te dingen als je tegen de lamp loopt. Boetes worden vaak in de minne onder bestuurder en politie geregeld. Beide partijen slaan daarbij hun slag. De overtreder door een forse vermindering van de geldboete af te dwingen en de politie door zijn karig loontje aan te spijzen met wat corruptiegeld. Indonesië heeft op het vlak van verkeersveiligheid en het naleven van verkeersregels nog een lange weg te gaan.