Een legendarisch afscheid…

Afscheid nemen moet je doen in schoonheid en hoe kan je dat in Japan beter doen dan een bezoek te brengen aan de beroemdste berg van het land:  Fuji. Deze haast symbolische berg van Japan maakt deel uit van een scherp gedefinieerde bergketen die het land onderdompelt in een oase van schoonheid en grootsheid. In Japan is de natuur trouwens nooit  ver weg. Zo worden de Japanse Alpen afgewisseld met vulkanen. Het land telt er ruim 160 waarvan er zo’n 60 actief zijn. De Fuji, die met zijn 3.7776 meter hoge top de hoogste berg is van Japan, is er één van. Men ging er lang van uit dat hij was uitgeblust, maar de laatste jaren laat hij opnieuw van zich horen. Vulkanologen speculeren al geruime tijd over een mogelijke uitbarstingsdatum.

De duizelingwekkende hoogte van de Fuji-berg is niet de enige reden voor zijn beroemdheid. Het is vooral zijn idyllische ligging met de vijf meren aan de voet van de vulkaan die de Fuji-berg een iconische status heeft opgeleverd. Vooral de weerspiegeling van de berg in het wateroppervlak maakt deze plek tot één van de schilderachtigste landschappen van Japan. Wat dat laatste betreft, moet je geluk hebben. Vaak dansen sluiers van mist en wolken om de berg heen en geeft hij zijn schoonheid niet prijs. Ook wij vrezen dat we huiswaarts zullen keren met het beeld van een mistbank op ons netvlies gebrand. Ons geduld wordt zwaar op de proef gesteld, maar naarmate de middag vordert, breekt de hemel open. Het wolkendek trekt en duwt zich krampachtig open en warempel… Als in een sprookje van duizend-en-één-nacht toont de Fuji-berg zich in al zijn glorie: majestueus en adembenemend.

Voor de sportieve reiziger is het beklimmen van de Fuji een absolute must. Wij mogen dan wel tot deze categorie behoren, het afstippen van beklommen vulkanen kan ons evenwel niet bekoren. Daarenboven kan de Fuji enkel in de maanden juli en augustus worden beklommen, daarna wordt die hermetisch afgesloten voor elke recreatieve toerist. Tot een goeie 150 jaar geleden werd de Fuji-berg als zo heilig beschouwd dat de beklimming enkel was weggelegd voor priesters en pelgrims. Door de zeer beperkte klimperiode kan je er tijdens de zomermaanden over de koppen lopen. Neen, geef ons dan maar liever het  memorabele ‘Fuji-gevoel’ vanop de begane grond.

Sinds 2013 is Fuji Unesco cultureel erfgoed geworden. Dat hij niet is opgenomen in de categorie natuurlijk erfgoed heeft vooral te maken met de belangrijke plaats die de berg inneemt in de Japanse kunst. Zijn duizelingwekkende symmetrische kegel inspireerde menig artiest om via diverse kunstdisciplines uitdrukking te geven aan deze uitzonderlijke pracht. Helaas heeft de legendarische berg ook een schaduwzijde. Het woud van Aokigahara op de helling blijkt een geliefde plek te zijn om zelfmoord te plegen. Voor wie wil sterven met een allerlaatste, haast onsterfelijk beeld in het geheugen, kan de plek natuurlijk wel tellen. Wij geven liever de voorkeur aan één van de vele uitkijkplatforms om afscheid te nemen van Japan. In gedachten mijmeren we weg en spoelen de voorbije twee weken als een film terug voor onze ogen. Wat we van het land moesten verwachten, was één groot vraagteken. Als je geen verwachtingen vooropstelt, kan de verrassing alleen maar des te groter zijn. Japan heeft in dat opzicht alle records verbroken.

Add a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *