De verkeersroulette van Sri Lanka…

Ik heb een haat liefde verhouding met steden. Enerzijds hou ik van de bruisende vitaliteit, van het nooit slapend gevoel en de allesoverheersende chaos. Maar anderzijds slaat die liefde ook wel eens om in haat. Vooral wanneer ik weer eens hard op de remmen moet staan om een zoveelste motorische hindernis te ontwijken. Voor wie er nog mocht aan twijfelen, het verkeer in Sri Lanka is een echte heksenketel.

Wereldwijd komen er jaarlijks zo’n 1,3 miljoen mensen om in het verkeer. Experts vermoeden dat dit aantal tegen 2030 bijna zal verdriedubbelen. Het verkeer zou dan veruit de grootste doodsoorzaak zijn. Met tien verkeersdoden per dag in gans Sri Lanka behoort het land tot het Europees gemiddelde. De absolute koplopers zijn Thailand, Colombia, Venezuela, Iran en Zuid-Afrika. De Scandinavische landen bengelen helemaal onderaan In het lijstje van aantal  verkeersslachtoffers per 100.000 inwoners. Wellicht het onomstotelijk bewijs dat er wel degelijk een correlatie bestaat tussen ongevallen en alcoholgebruik.

Ondanks de relatief goeie score van Sri Lanka, neemt het niet weg dat het in de steden geen pretje is om je per fiets te verplaatsen. Verkeersregels worden maar zelden toegepast. Auto’s, bussen, vrachtwagens, bromfietsen, riksja’s en dieren wedijveren allemaal om ruimte. Het grote probleem is echter dat het verkeer overbelast is, de tweebaanswegen te smal zijn, iedereen een loopje neemt met de verkeersregels, vrachtwagens te overladen zijn en er een algehele discontinuïteit is door de verscheidenheid aan voertuigen.  

De wegen zijn als een schaakbord. Iedereen verplaatst zich naar eigen goeddunken. Regels van links en rechts zijn onbestaand. Zebrapaden fleuren het grauwe asfalt op, maar meer ook niet. Automobilisten lijken de betekenis ervan uit hun harde schijf te hebben gewist. Buschauffeurs scheuren als losgeslagen gekken door het verkeer. De stalen doodskisten hebben hun klok gelijkgezet met de aantikkende winstmarge. Claxons worden gebruikt om emoties uit te drukken, maar indirect toeteren ze elke voorligger van de weg. Na valavond kan je het wegverkeer vergelijken met Russische roulette. Dronken chauffeurs vormen de wegpiraten van de nacht. Of de kartonnen politieagent die schijnbaar de snelheidscontrole controleert daar enige verandering in zal brengen, is maar zeer twijfelachtig.

Net vandaag ben ik zelf slachtoffer geworden van het drukke verkeer. Op de terugweg naar mijn verblijfplaats, moest ik uitwijken voor een tuk-tuk die me de pas afsneed. Ik geraakte met mijn voorwiel van het natte wegdek en stuiterde in het lager gelegen grindpad. De fiets werd oncontroleerbaar en met een smak ging ik tegen de vlakte. Ik krabbelde snel overeind, want in Sri Lanka ben je nimmer alleen op de weg. Na het bekomen van de schrik stelde ik de schade vast: een lekke band en een gebroken pink. Nog een geluk bij een ongeluk. De middenvinger kan nog zijn werk doen…

One Response

Add a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *