Thee: de welkomstdrank van Bangladesh

Reizend doorheen dit toch wel aparte land dat Bangladesh heet, word ik dagelijks geconfronteerd met de twee voornaamste eigenschappen van zijn volk: nieuwsgierigheid en vriendelijkheid. Die curiositeit wordt in de hand gewerkt door de afwezigheid van het toerisme. Ik word hier aangestaard alsof ik van een andere planeet kom. Met de fiets erbij is het hek helemaal van de dam. Als ik ook maar ergens halt hou, dan drommen ze bij bosjes om me heen, als waren het vliegen op een stront. Daarnaast zijn ze onvoorstelbaar vriendelijk. Indien ik op elk voorstel zou ingaan om een kopje thee te drinken, dan was ik nu reeds verslaafd aan thee.

Thee is in Bangladesh niet weg te denken, het is een onderdeel geworden van de Bengaalse cultuur. Je kan geen dorpje voorbijfietsen of je ziet ze wel ergens aan de kant van de weg zitten: mannen slurpend aan piepkleine theeglaasjes. Het is dan ook  zowat het goedkoopste drankje dat je kan consumeren. In Bangladesh hebben ze niet alleen de gewoonte om er een flinke soeplepel suiker aan toe te voegen, ook een flinke geut gecondenseerde melk ontbreekt zelden. Of je hierdoor nog de smaak van thee naar waarde kan schatten, is nog maar de vraag. De thee is hier mierzoet. Misschien maar best dat ze hier kinderporties uitschenken.

De liefde voor de thee dateert uit de Britse overheersing. De productie werd gestart rond 1840. Al vrij snel ontdekte de Oost-Indische Compagnie dat de groene heuvels rond de regio van Sylhet met zijn gematigd klimaat, zijn luchtvochtigheid en vrij veel regenval uiterst geschikt waren voor de productie van hoogwaardige thee. In een mum van tijd werd thee een belangrijk exportproduct waarbij de spoorweg diende als levensader voor de industrie. De thee werd per spoor vervoerd tot in de havenstad Chittagong waarop het daarna per schip zijn weg vervolgde naar overzeese landen.

Ook nu nog speelt Bangladesh een vooraanstaande rol in de theewereld. Op de wereldmarkt bekleedt Bangladesh de 10de plaats als theeproducent. De industrie neemt zo’n 3% van de wereldwijde theeproductie voor zijn rekening. Net als in de meeste theeproducerende landen wiegt ook Bangladesh mee op de nieuwe stromingen die zich voortdoen in het theelandschap. Zo wint groene thee ook hier snel aan populariteit, vooral bij de meer gezondheidsbewuste gemeenschap. Groene thee is rijk aan medicinale eigenschappen, is niet gefermenteerd en heeft een subtielere, delicate smaak. Eigenschappen die de populariteit alleen maar in de hand werken. Het gros van de thee wordt geteeld voor eigen consumptie. Het is vooral de meer exclusieve thee die zijn weg vindt naar Europa, de VS en het Midden-Oosten.

Men schat dat de thee-industrie in Bangladesh aan meer dan 4 miljoen mensen werk verschaft. Opvallend is dat ruim 75% van de plantagearbeiders vrouwen zijn. Naar het schijnt zouden hun fijne handen in hun voordeel spelen bij het plukken van de theeblaadjes. Persoonlijk denk ik eerder dat de vrouwen gewilde arbeidskrachten zijn omdat ze een minderwaardige positie bekleden op de arbeidsmarkt. Vaak werken ze aan nog lagere lonen dan hun mannelijke collega’s.

Het theeseizoen schiet pas echt uit zijn sloffen vanaf april, mei. Momenteel valt er weinig bedrijvigheid te bespeuren op de theevelden. Fietsend doorheen de theetuinen trof ik enkel wat vrouwen aan die bezig waren met het voorbereidende werk: het kortwieken van de theestruiken. Met hun kleurrijke sari’s vormden ze een fotogenieke verschijning te midden van het groene decor. Als fervente fotoliefhebber sloeg mijn hart dan ook een tikkeltje sneller bij het tafereel dat mij te beurt viel. Mijn dag kon alvast niet meer stuk.

Add a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *