Plus Hostel

Ze worden een zeldzaamheid… Hostels zoals ze ooit in de begindagen van het toerisme werden uitgebaat. Guesthouses met een ziel, waar je je meteen thuis voelt en je het liefst nog een dag en nog een nacht zou willen blijven. Plekken die je een thuiskomst gevoel geven, al was je er al jaren kind aan huis. Ze bestaan nog, maar ze zijn dezer dagen schaars. In Ayutthaya is er nog zo’n plek, zijn naam: Plus Hostel.

Afgaande op de naam zou je het vrij kunnen vertalen als een meerwaarde hostel, een verblijf dat net dat ietsje meer te bieden heeft. De naam is in feite het koosnaampje van de veertien jarige dochter van het stel dat de guesthouse runt. Als enig kind is ze meer dan ooit de oogappel en stimuleren de ouders haar om zoveel als mogelijk contact te hebben met de gasten van de hostel. Op die manier kan ze haar Engels bijspijkeren en heeft ze een grotere voorsprong t.o.v. haar klasgenoten.

Hoe huiselijk de hostel ook aanvoelen mag en hoe joviaal het gastgezin ook is, Plus Hostel kampt met één groot probleem. Reizigers vinden de weg niet naar de hostel. Toegegeven, de hostel is nog maar een goed jaar open, maar de verwachte aantal overnachtingen is ondermaats. Het koppel had gehoopt op een gemiddelde bezettingsgraad van 60%, maar dat cijfer hebben ze zelfs niet één keer gehaald. In totaal heb ik er verspreid over drie verschillende periodes 6 nachten verbleven. Vier nachten had ik de guesthouse volledig voor mezelf, de andere twee nachten waren er welgeteld nog twee andere reizigers (waaronder mijn grote zus).

De reden van de povere bezetting heeft met twee zaken te maken. De guesthouse ligt net iets te ver uit het centrum en het kan alleen maar reizigers huisvesten die bereid zijn om een kamer en badkamer te delen. Het huis beschikt namelijk over twee grote slaapruimtes, één waar 10 mannen kunnen worden ondergebracht en één ruimte voor 8 vrouwen, respectievelijk met elk een eigen badkamer. Door de beperkte ruimte heeft het koppel zich gericht op backpackers die alleen reizen en het niet erg vinden om een slaapruimte te delen. Maar de tijden zijn veranderd. Backpackers gaan steeds vaker als koppel op reis, stellen tegenwoordig hogere eisen inzake slaapcomfort en verkiezen een privékamer boven een slaapzaal. Ook de ligging speelt een steeds grotere rol. Backpackers willen ’s avonds nog eens de benen kunnen strekken, iets gaan drinken of ergens uit eten gaan. De tijd dat de backpacker zijn eigen potje kookt in een aftandse keuken van een guesthouse is verleden tijd. Backpackers reizen heden ten dage met een veel groter te besteden budget dan vroeger het geval was. Een iets duurder onderkomen voor de nacht nemen ze er met plezier bij, zolang het maar dichtbij het centrum is.

Voor het koppel breekt eens te meer een moeilijke periode aan. De man wordt eind dit jaar 55 jaar oud en moet dus op pensioen. In Thailand ligt de wettelijke pensioenleeftijd op 55 jaar. Doorgaans is de uitkering zo laag, dat het gros van de gepensioneerden noodgedwongen nog een baantje zoeken om toch enigszins iets comfortabeler de oude dag door te kunnen brengen. De gastheer had erop gerekend dat zijn gloednieuwe guesthouse zijn appeltje voor de dorst ging worden, maar het ziet ernaar uit dat het eerder een groot zorgenkind wordt. De aangegane investeringen zijn nog verre van afbetaald en met een pensioenuitkering wordt het al helemaal moeilijk. Ik kan alleen maar hopen, dat het tij alsnog zal keren en Plus Hostel reizigers van over de hele wereld kan blijven ontvangen…

Add a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *