De as van Bromo

Neen, dit is geen zandstorm of een momentopname van het apocalyptisch einde van de wereld. Deze foto werd genomen op weg naar de vulkaan Bromo. Wie zowat de beroemdste vulkaan van Java in levende lijve wil zien, moet er wel iets voor over hebben. Niet alleen ligt de vulkaan 2392 meter hoog, de weg ernaartoe is niet bepaald stofvrij te noemen. Of beter gezegd, asvrij. Over ettelijke kilometers is de toegangsweg naar Bromo bedekt met een dikke aslaag. Reizigers die deze toeristische attractie met een jeep aandoen, hebben weinig last van dit stoffig decor. Fietsers daarentegen moeten getuigen van doorzettingsvermogen en moed.

Naast de wind die de as speels met zich meevoert, zorgt ook de stoet aan jeeps voor een behoorlijke as verplaatsing. We proberen te ontsnappen aan de aswolken, maar elke poging is tevergeefs. Om ons niet continue vast te rijden in de mulle aslaag, die aanvoelt als diep zand, zijn we genoodzaakt om de bandensporen van de gemotoriseerde voertuigen te volgen. Telkens ze ons pad kruisen, worden we gehuld in een grauwe aswolk. Op sommige momenten is het zicht haast beperkt tot enkele meters. Het lijkt wel alsof we doorheen een hardnekkige mistbank fietsen. We fietsen, trappen, stappen, duwen en trekken.

Dat is nu precies het mooie aan fietsen, je weet nooit wat het ritme zal zijn. Fietsen in een onbekend land zorgt sowieso voor verrassingen, voor een haaks ritme. Reizen heeft altijd zijn eigen ritme. Overdag ben je bezig met het nu moment, ’s avonds blik je moe, maar voldaan terug op de voorbije dag en tegelijkertijd kijk je al voorwaarts, naar de dag die komen zal. En ook dan weer weet je dat je opnieuw iets gaat doen dat je nog niet eerder hebt gedaan, zoals vandaag. Kilometers zwoegen door de as van Bromo.

Add a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *