Het verhaal achter de rots van Sigiriya

Vraag aan elke toerist die op het punt staat Sri Lanka te verlaten welke plekken ze hebben bezocht en dan wil ik er mijn hoofd om verwedden dat het plaatsje Sigiriya in de top 3 terecht komt. Er zijn nu eenmaal van die plaatsen die een ‘must see’ gehalte hebben. Sigiriya is zo’n plek. Eerlijkheidshalve moet ik er meteen een kanttekening bij plaatsen, want in feite is  Sigiriya niet veel meer dan een rots. Waaraan heeft deze plek dan zijn wereldwijde bekendheid te danken?

Om een totaal beeld te schetsen moeten we een heel eind terug in de tijd, meer bepaald 477 na Christus. In die tijd liet de toenmalige koning Kasaypa op de 200 meter hoge rots een paleis bouwen. Het koninklijk verblijf moet van een ongekende pracht zijn geweest. Of was het eerder een lof der lusten? Deze theorie kwam naar boven drijven toen men bij archeologisch onderzoek de fresco’s terugvond van halfblote lieftallige meisjes. Van het oorspronkelijk paleis is helaas weinig overgebleven, maar de ruïnes laten weinig aan de verbeelding over. De Lion Rock of ook wel leeuwenrots genoemd kreeg een plaatsje op de Unesco Werelderfgoedlijst. De enig mooie setting in het landschap bezorgde de plek al gauw een onweerstaanbare aantrekkingskracht. Vandaag wordt de leeuwenrots dan ook overspoeld door een zee aan toeristen. Je kan er haast over de koppen lopen.

Sinds het beëindigen van de burgeroorlog in 2009 heeft de overheid van Sri Lanka een nieuwe bron van inkomsten gevonden: het toerisme. Zij passen net als in diverse andere Aziatische landen vaak extreem hoge toegangsprijzen toe voor buitenlandse toeristen. Voor de beklimming van de Lion Rock moet je maar liefst 30 dollar neertellen. Locals betalen daarentegen een habbekrats. Hun ticket kost slechts  0,25 eurocent om precies te zijn.

De magnetische kracht van de steile granietklomp moet misschien ook gezocht worden in het toch wel wat aparte verhaal dat onlosmakelijk verbonden is met de totstandkoming van de burcht. Kasaypa was belust op de troon en vond er niks beter op om zijn vader en toenmalige koning levend in te metselen. De rechtmatige opvolger, zijn broer Mogallan vreesde hetzelfde lot beschoren te zijn en vluchtte naar India. Kasaypa wist echter dat zijn broer wraak zwoer en dus besloot hij een onneembaar fort te bouwen boven op de 200 meter hoge rots. De burcht had meer iets weg van een luxueuze penthouse dat omringd was door wallen en grachten. Achttien jaar na de feiten kwam zijn broer inderdaad zijn gram halen. Met een leger uit India rukte hij op naar zijn geboorteplaats. Kasaypa bleef niet bij de pakken zitten. Met zijn colonne soldaten reed hij zijn broer tegemoet. Het kwam tot een bloedige strijd, die abrupt werd afgebroken toen de olifant van Kasyapa door schrik voor het moeras rechtsomkeer maakte. Het leger dacht dat de koning op de vlucht sloeg. De verwarring was compleet. De onthutste soldaten kozen op hun beurt het hazenpad. Koning Kasyapa zag dat de strijd verloren was en hield de eer voor zich. Hij sneed met zijn dolk zijn keel door, stak vervolgens de dolk de lucht in en plaatste hem terug in de schede. Enkele seconden later zijgde hij neer en kwam er eind aan de broedertwist.

Zeg nu zelf, alleen al voor het verhaal kan je de leeuwenrots van Sigiriya niet links laten liggen…

Add a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *