Meenakshitempel: een stripverhaal in felle kleuren…

Het te hoge reisritme van de voorbije dagen zorgde ervoor dat internet een schaars goed werd. Vooral de verplaatsingen per nachttrein noodzaakte mij om ‘the picture of the day’ rubriek voor enkele dagen ‘on hold’ te plaatsen. De komende dagen kleurt dus nog heel even Zuid-India deze rubriek, daarna is het tijd voor een totaal nieuw te ontdekken land.

De treinrit van ruim 12 uur brengt ons van het diepe zuiden van India tot aan één van de oudste steden van het land: Madurai. Ons bezoek is jammer genoeg uitermate kort, maar net voldoende om de hoofdattractie van de stad in al zijn glorie te kunnen bewonderen: de weergaloze Meenakshitempel. Het heiligdom doemt langzaam op wanneer we via een wirwar van straten het oude centrum bereiken. Het complex kan via de vier windrichtingen betreden worden. Elke ingang lijkt als twee druppels water op elkaar en wordt gemarkeerd door een 50 meter hoge toren. Stuk voor stuk zijn ze beladen met geschilderde beelden van goden en andere mythologische figuren. De diversiteit aan felle kleuren schittert reeds in de vroege ochtendzon. Het tot in de details uitgewerkte beeldhouwwerk leest als een stripverhaal. Aan de hand van de ontelbare figuren vol symboliek wilden de kunstenaars de hindoe mythologie dichter bij de gelovigen brengen. Men vermoedt dat het volledige tempelcomplex maar liefst 30.000 beelden bevat.

Omwille van de religieuze waarde van het gebouw gelden strikte regels. Zo is fotograferen en filmen ten strengste verboden en moeten alle bezoekers zich schikken naar de strenge dresscode. Zelfs mijn halflange broek blijkt te kort om voldoende respect te betuigen voor het Hindoeïsme. Een gedrapeerde lap stof die tot aan mijn enkels reikt, maakt blijkbaar het verschil. Het domein is 6 ha groot, maar voelt binnen de afgesloten muren met torens een stuk kleiner aan. Dat maakt de devotie er niet minder om. Doorheen de jaren is deze plek uitgegroeid tot een pelgrimsoord dat dagelijks door duizenden gelovigen wordt bezocht.

Zelfs na anderhalve week rondreizen in India blijft de Hindoe-cultuur voor ons moeilijk te doorgronden. De verafgoding kunnen we niet in een duidelijk kader plaatsen en vele rituelen roepen meer vragen dan antwoorden op. We vergapen ons dan maar aan de zaal met 989 fraai gebeeldhouwde zuilen en de geometrische beschilderde plafonds.

Eenmaal we het tempelcomplex hebben verlaten, worden we opnieuw opgeslorpt door de levendige stad. In de straten en steegjes gonst het van bedrijvigheid. Markten en winkeltjes lopen naadloos in elkaar over en geven de stad een braderie karakter. Op de stoep zitten kleermakers achter hun aftandse naaimachines en verkopen winkeliers prullaria. Het verkeer raast ondertussen ongestoord verder. Alleen de Meenakshitempel zorgt voor een rustpunt en dat was net wat we nodig hadden…

Add a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *