De Silk Factory van Mysore

Wie zich door het wriemelend gewoel van het bruisende India begeeft, kan er niet omheen: India baadt in een zee van kleur. Als je door de lokale markt struint, dan zie je de veelkleurige sari’s voorbij schuifelen. De sari is hét traditionele kledingstuk bij uitstek en vooral de zijden exemplaren uit de stad Mysore zijn felbegeerd door Indiërs.

De voorbije decennia heeft Mysore een stevige positie ingenomen op de Unesco Werelderfgoedlijst. Niet alleen het beroemde Mysore Palace en enkele tempels maken deel uit van het cultureel erfgoed van India, ook  Mysore Silk en de Mysore Silk Factory vullen het lijstje aan. Officieel heet de zijdefabriek ‘Silk Industries Corporation’ (KSIC) en werd in 1912 opgericht door een lid van de koninklijke familie. Oorspronkelijk werden de zijden stoffen vervaardigd voor het koningshuis, maar al snel vonden de zijden producten ook hun weg naar de adel. Door de stijgende vraag werd de fabriek uitgebreid van 10 naar 138 weefmachines die geïmporteerd werden uit Zwitserland. Momenteel schaft de fabriek werk aan 500 mensen.

Omdat we benieuwd zijn naar het productieproces en met eigen ogen willen zien hoe zo’n fabriek na meer dan 100 jaar geëvolueerd is, kloppen we aan bij het registratiekantoortje van KSIC. We krijgen toestemming om de fabriek te bezoeken, maar mogen onder geen beding foto’s maken. De picture of the day is dan ook de enige, undercover foto die ik kan maken. Best jammer, want de hele fabriek ademt pure nostalgie uit. Terwijl we met ogen vol verbazing  toekijken, wanen wij ons lichtjaren terug in de tijd. De hele setting lijkt zo weg gelopen uit de film ‘Daens’. De fabriek is onderverdeeld in diverse grote ruimtes waar één en al bedrijvigheid heerst. In de ene ruimte worden de zijdedraden op grote klossen gedraaid, in de andere ruimte wordt de draden in een bad van kleurstoffen gedrenkt. Na het droogproces is de stof klaar om door magische wevers te worden omgevormd tot zijden stoffen. De aftandse, eeuwenoude weefmachines ratelen onophoudelijk alsof ze op elk moment de geest kunnen geven. Het lawaai is oorverdovend, de werkzaamheden indrukwekkend. We kijken gefascineerd toe hoe de fijnste gouddraden aan de randen van de stof worden verwerkt. De toewijding van de arbeiders is opvallend groot. Het lijkt wel alsof ze zich bewust zijn van hun bijdrage aan het cultureel erfgoed. Hier worden dan ook hoogwaardige zijdeproducten gemaakt uit 100% zijde met puur goud.

De Mysore Silk onderscheidt zich door de kwaliteit van de natuurlijke zijde garen. KSIC is de ene zijdefabrikant die het hele weefproces voor zijn rekening neemt, van het ontwikkelen van cocons tot het weven van pure zijden stoffen in verschillende tinten en ontwerpen. Helaas is de prille fase van het productieproces niet toegankelijk. Om de authenticiteit te garanderen, stempelt KSIC Mysore Silk een uniek codenummer op alle exclusieve sari’s. Naast de fabriek bevindt er zich een showroom waar de eindproducten worden verkocht. Het gros van de productie vindt echter wereldwijd zijn weg naar de consument.

Precies door de grote vraag is er tegenwoordig ook veel imitatie zijde in roulatie. De zogenaamde kunstzijde blijkt veelal geen natuurlijke of pure zijde te zijn dat afkomstig is van de zijderups. Ingewijden zullen in één oogopslag het kaf van het koren kunnen scheiden. Toch blijkt er ook een zogenaamde brandtest te bestaan waardoor ook de leken onder ons het verschil kunnen ontdekken. Het volstaat een stukje zijdedraad te verbranden. Indien het de geur van verbrand haar verspreidt en je wat overblijft met de vingers kan verpulveren tot poeder, dan mag je op je twee oren slapen. Waar wacht je nog op, haal je garderobe uit de kast en testen maar…

 

Add a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *