Geen flitsende start…
Er zijn dagen dat je reeds voor het slapengaan weet dat je een moeilijk dagetappe voor de boeg hebt. Doorgaans probeer ik me daar niet teveel op te focussen. Uiteindelijk heb je toch geen andere keuze dan de hellingen schaakmat te zetten. Daar ik met een elektrische bamboefiets rij, moet ik evenwel iets meer rekening houden met de te overbruggen hoogtemeters. Ik ben genoodzaakt om daags voordien een inschatting te maken van wat haalbaar is en wat niet. De autonomie van de batterij kan me op vlakke stukken en bij goed asfalt feilloos 160 km verder brengen, zonder daarbij het gevaar te lopen dat de batterij zijn laatste adem uitblaast. Een heel ander verhaal wordt het in het gebergte. Daar komen diverse parameters om de hoek loeren die een berekening van een mogelijks te bereiken eindbestemming herleidt tot een gok. Want naast de hoogteniveaus speelt ook de staat van de weg een zeer belangrijke rol. En laat dat nu net het pijnpunt zijn in een land als India.
Door het zware vrachtverkeer zijn de wegen vaak herschapen tot een hobbelige piste waarvan je soms met moeite nog de oorsprong van het asfalt terugvindt. Ook de corruptie (die trouwens in heel India welig tiert) ligt aan de basis van het lamentabele wegdek. Vaak wordt er een loopje genomen met goedgekeurde aanbestedingen voor openbare werken. In veel gevallen wordt een veel dunnere laag asfalt aangebracht of wordt er gebruik gemaakt van een minderwaardig soort cement met alle gevolgen van dien. Tot slot is ook het wispelturige weer een niet te onderschatten factor. In de bergen kan het weer in een handomdraai omslaan waardoor je soms zelfs vier seizoenen kan optekenen in een tijdspanne van een paar uur. Door het gebergte fietsen blijft keer op keer een avontuur op zich.
De dag begint al niet meteen onder een goed gesternte. Ik word gewekt door het roffelend geluid van regendruppels die tegen de golfplaten afketsen. Dat belooft alvast niet veel goeds. Zelfs als de regen afzwakt zal het druilerige weer in de bergen blijven hangen. Het voornemen om mijn batterij tussendoor op te laden via mijn zonnepanelen mag ik alvast schrappen. De regen blijft aanhouden en het duurt haast tot elf uur in de ochtend alvorens motregen zijn plaats opeist. Er zullen vandaag geen records sneuvelen, zoveel is zeker…
India wordt wel vaker geplaagd door allerlei natuurrampen. Denken we maar aan de moessons, aardbevingen, vloedgolven, overstromingen, bosbranden, zandstormen, … De indiase bevolking heeft leren leven met het moordend noodweer en het verlies van dierbaren die omkomen tijdens dergelijke rampen. Dat het in deze periode van het jaar zo extreem regent, is eerder uitzonderlijk. Ook hier neemt men aan dat het te wijten is aan de wereldwijde klimaatopwarming.
De regen mag dan wel in kracht zijn afgenomen, maar voor wie door het gebergte van India fietst, is het kwaad reeds geschied. Doordat op veel plaatsen het wegdek is stuk gereden heeft de zanderig ondergrond vrij spel. In combinatie met water krijg je al gauw een modderbrij. Als daar bovenop nog eens honderden tientonners overheen denderen, is het plaatje compleet. Over afstanden van kilometers lang, is fietsen niet langer een optie en zelfs te voet met de fiets aan de hand wals ik als een losgeslagen tol. Tot overmaat van ramp klit de smurrie zich als dikke klonters aan zowat alle draaibare onderdelen van mijn fiets. Keer op keer moet ik alles lospeuteren, goed wetende dat ik enkele honderden meters verder hetzelfde scenario moet herhalen. Het nieuwe jaar start alvast niet echt flitsend, maar heeft meer iets weg van een processie van Echternach. Gelukkig maar dat ik onlangs heb besloten om de terugkeerdatum naar huis met een maandje te verlengen…
Add a Comment