Singapore: de ideale wereld?

Singapore was er als de kippen bij om de volledige Boeing 737 MAX-vloot aan de grond te houden. Deze beslissing kwam er na de recente crash van zo’n Boeing bij Ethiopian Airlines, waarbij alle inzittenden om het leven kwamen. Ook in Ethiopië, China, de Kaaimaneilanden en Indonesië is de Boeing 737 MAX tijdelijk niet meer welkom. Europa, waar tal van luchtvaartmaatschappijen ook met dit type vliegen, keek iets langer de kat uit de boom. Mede onder publieke druk wordt dit toestel nu ook in heel Europa verbannen. De vrij snelle en ingrijpende beslissing van Singapore toont nog maar eens aan dat het land zoveel als mogelijk de touwtjes in eigen handen neemt. In Singapore wordt het streven naar een ideale wereld hoog in het vaandel gedragen.

De haast perfecte plek op aarde die zich Singapore noemt, is een hypermoderne wereld waar futuristische gebouwen vol staal, glas en beton naar de hemel reiken. Een wereld waarin alles te koop is en waar het je zo aangenaam mogelijk wordt gemaakt. Zo leunen in de eindloos lange Orchard Road boulevard de shoppingmalls schouder aan schouder. Of mensen er heen gaan om zich te vergapen en te goed te doen aan de 21ste consumptiemaatschappij of om de hitte te ontvluchten is me nog steeds niet duidelijk. In ieder geval draait de airco er op volle toeren en telkens ik voorbij de automatisch openschuivende deuren van zo’n mall voorbij wandel, heb ik even het gevoel dat ik me  op het Antarctisch schiereiland bevind.

De grandeur van Singapore moet je het gevoel opwekken dat perfectie deel uitmaakt van deze wereld. Om die grootsheid met eigen ogen te aanschouwen werd in 2008 de Singapore Flyer in het leven geroepen. Tot enkele jaren geleden was dit het grootste reuzenrad ter wereld. Het 165 meter hoge rad is inmiddels overtroffen door de High Roller in Las Vegas, Nevada. Vanuit de glazen cabine krijg je een panoramisch gezichtsveld te zien dat haast elke torenhoge verwachting moeiteloos inlost. Het lijkt wel alsof je staart naar een futuristisch legoland waarbij design en visionaire creativiteit de hoekstenen vormen van deze skyline.

Singapore is zich als geen ander bewust van zijn magnetische toeristische aantrekkingskracht, maar ook daar streeft het naar de perfectie. Precies om de stroom aan toeristen het nodige comfort te bieden, heeft Singapore miljarden geïnvesteerd in openbaar vervoer. Supersnelle en klokvaste metro’s banen zich als spaceshuttles een weg via een ondergronds tunnelnetwerk. Naast de verfrissende koelte die je tegemoet waait, word je ook nog eens in de verleiding gebracht door de goedkope tickets. Als je wil dat mensen zich alternatief verplaatsen, dan moet je het openbaar vervoer aanlokkelijk goedkoop maken. Daar zou België nog iets van kunnen opsteken. Autorijden wordt hier trouwens zwaar ontmoedigd. Wie de baan op wil, moet daarvoor een vergunning kopen die niet bepaald goedkoop te noemen is. Gemiddeld bedraagt die nu 15.000 euro. De vergunning slaat op de auto waarmee je rondrijdt en is slechts 10 jaar geldig. Daarna moet je een nieuwe vergunning kopen én een nieuwe wagen aanschaffen. Auto’s die ouder zijn dan tien jaar worden uit het verkeer geweerd. Een slimme zet en twee vliegen in één klap. Niet alleen zwengel je op die manier de auto-industrie aan, maar voorkom je dat om de haverklap auto’s met pech langs de kant van de weg staan en aldus het doorgaand verkeer belemmeren.

Elke auto is hier daarenboven uitgerust met een cashcard. Rekeningrijden is hier al jaren geleden ingevoerd. Geen enkele regering is er ooit over gevallen. Afhankelijk van het tijdstip en de plaats waarop je je met de wagen in het verkeer begeeft, gaat er automatisch geld van je kaart. Hetzelfde principe wordt gehanteerd voor het gebruik van ondergrondse parkings. Ook opvallend, eenieder parkeert zijn auto achterstevoren. Naar het schijnt zou dit de kans op een aanrijding verminderen en in geval van nood kunnen auto’s veel sneller de parkeergarage verlaten. Je kan trouwens in één oogopslag zien of er nog een parkeerplaatsje vrij is. Brandt er een groen lampje boven de parkeerplaats, dan is die nog vrij. Knippert het lampje rood, dan is het bezet. De cashcard registreert bovendien ook elke locatie waar je heen rijdt. Naast de ontelbare camera’s die er overal hangen is ook dit systeem gebaseerd op het ‘big brother is watching you’ principe. 

Opmerkelijk is ook de volgzaamheid waarmee de inwoners van Singapore de opgelegde regels van de overheid plichtsbewust opvolgen. Toen die enkele jaren geleden het toeteren verbood, was er de volgende dag nauwelijks nog een claxon te horen. Singapore slaagt er als geen ander in zijn burgers in het gareel te laten lopen. Wetten worden niet gestemd om die binnen drie jaar in werking te laten treden. Neen, wat vandaag wordt goedgekeurd, wordt morgen reeds algemene regel. Wie die regels overtreedt, wordt zwaar beboet. Precies deze repressieve wijze van bestuur werpt zijn vruchten af. Singapore is eigengereid, hoogmoedig en rechtlijnig. Karaktertrekken die ertoe bijdragen dat de perfectie in handbereik is. Zou het dan toch bestaan: de ideale wereld?

Add a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *