De ziel van Sri Lanka is zoek…

Het voelt vreemd aan. Twee weken na het verlaten van Negombo is de stad gehuld in witte vlaggen. Je kan geen straat in of uit fietsen. Ze wapperen overal. Naast de vlaggen hangen vaak ook posters met rouwteksten en foto’s. Afbeeldingen van mensen zoals jij en ik, glunderend poserend voor de camera. Geen moment van hun leven hebben ze ooit gedacht dat hun beeltenis affichegroot aan hun voorgevel zou hangen. Het lot heeft er helaas anders over beslist. De vlaggen, posters en foto’s bezorgen me een koude rilling, omdat ik weet dat ze het verdriet markeren dat zich binnen de huizen afspeelt.

In de wijk Katuwapitya is de dood overal. De drie straten die uitkomen op de Sint-Sebastiaankerk lijken wel kerkhofstraten. Je kan geen vier huizen ver rijden of de dood is er aanwezig. In de Katuwapitya wijk kent iedereen iedereen. De één heeft een familielid verloren, de ander zijn beste vriend, weer iemand anders een goeie buurvrouw. Elke bewoner kent wel iemand die het leven liet bij de moorddadige bomaanslag tijdens de Paasmis. De goed gecoördineerde zelfmoordacties hadden dan ook maar twee doelen voor ogen: zoveel mogelijk slachtoffers maken en verdeeldheid zaaien.

Nu de doden zijn begraven, maakt het verdriet stilaan plaats voor woede en onbegrip. Woede om zoveel onmacht en onbegrip omdat de autoriteiten op de hoogte waren van de op til zijnde aanslagen, maar niks met de informatie hebben gedaan. Tien jaar na het beëindigen van de burgeroorlog in Sri Lanka bevindt het land zich terug op een kantelpunt. De zoektocht naar het waarom en hoe het verder moet, blijft nazinderen. De ziel van het land is volledig zoek.

Sri Lanka houdt de adem in, maar ook andere Aziatische landen beseffen dat het gevaar van IS, de Islamitische Staat, om de hoek loert. Zeker het nu vast staat dat ze hun territorium volledig kwijt zijn. De beweging zal zich terug richten op hun vertrouwde terroristische wapen: aanslagen. Precies deze tactiek zal de toenemende religieuze spanningen die er al heersen alleen maar doen aanwakkeren. De bodem van het radicalisme zal alleen maar vruchtbaarder worden. Als er niks gebeurt, is de kans op overwoekering wel heel reëel.

Niet alleen Sri Lanka is ruw wakker geschud, ook Zuidoost-Azië voelt de dreiging van het islamitisch extremisme terug oplaaien. De angst voor instabiliteit, de angst dat religieus geweld zal leiden tot een bloedig burgerconflict zit er diep in. Wat de toekomst brengen zal, is en blijft één groot vraagteken. We kunnen alleen maar hopen dat de witte vlaggen, posters en foto’s mensen tot nadenken stemmen en doen beseffen dat verbintenis het sleutelwoord is om in harmonie samen te leven.

Add a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *