Trishaws, de fietstaxi’s van Maleisië
In Brugge doen ze het met paard en koets. In Malakka en Penang, niet toevallig twee staten waarvan de oude stadskernen op de Werelderfgoedlijst van Unesco staan, doen ze het met de trishaw. De fietstaxi dook eind 19de eeuw voor het eerst op in Azië en kende vooral in Singapore veel bijval. Aanvankelijk werden de riksja’s getrokken door bestuurders die blootsvoets en al lopend de klanten naar hun bestemming brachten. Gaandeweg werd de riksja aangepast en kon de bestuurder al fietsend zijn klanten vervoeren. Honderd jaar na de invoering van de allereerste trishaw bolden er wereldwijd naar schatting 4 miljoen exemplaren.
Tegenwoordig duiken ook meer en meer elektrisch aangedreven modellen op, maar in Maleisië gebeurt het nog op de ouderwetse manier, al trappend. In tegenstelling tot in Bangladesh, India en China zit de bestuurder in Maleisië achter de passagiersstoel. Met de komst van het toerisme zijn de chauffeurs willens nillens ook een beetje gids geworden. Wat me vooral opvalt, is de hoge leeftijd van de trishaw-rijders. De jonge generatie voelt er nog weinig voor om al trappend van de ene toeristische attractie naar de andere hun kost te verdienen. De man op de foto is maar liefst 89 jaar oud, maar trapt nog steeds lustig door. Zou er dan toch iets van aan zijn, dat actief blijven je eeuwig jong houdt?