Fietsen zonder grenzen…

Hij moet zowat de meest bijzondere fietser zijn die ik tot op heden op mijn tocht ben tegenkomen. Autoconstructeur, vrijgezel, levensgenieter, dagdromer. Hij had alles om te slagen in de beschaafde wereld, maar dankte voor de eer, de carrière en het geld. Zijn firmawagen ruilde hij in voor een solarfiets en trapte de wijde wereld in. Zijn naam: Mark Harzheim.

Ik ontmoette hem op valreep voor mijn vertrek naar Lombok. Hij zag er anders uit dan hoe ik hem had voorgesteld. Het reeds drie jaar onderweg zijn, had van hem geen afgepeigerde oude man gemaakt. Eerder integendeel, Mark straalde een soort levenslust uit van een opgroeiende tiener. Misschien had het wel te maken met zijn levensmotto: ‘leef nu, niet morgen!’ Of moet ik het eerder een zwerversfilosofie noemen, want ook na 3 jaar reizen is hij nog steeds onderweg.

Drie jaar geleden zegde hij zijn vaste baan in de auto-industrie op, verkocht zijn inboedel en plaatste een huuradvertentie voor zijn appartement in de lokale krant. Na een carrière van 28 jaar hield de Duitser het voor bekeken. Hij was een man van uitdagingen, van het verleggen van grenzen. Wellicht is dat de reden waarom hij jarenlang meedraaide aan de wereldtop van het motorcrossen. Meermaals stond hij op het erepodium, geflankeerd door Harry Everts die ooit viervoudig motorcrosskampioen was en zoon Stefan, de beste Belgische motorcrosser aller tijden.

Zes knieoperaties later en inmiddels ook wat grijzer geworden, doet hij het een stuk rustiger aan. In april 2016 besloot hij die rust elders op te zoeken, op de fiets en in de voortglijdende wereld. Door zijn medische geschiedenis is hij genoodzaakt elektrisch te fietsen. Dat bracht hem op het idee om een bob trailer te ontwerpen met een zonnepaneel. Op die manier kon hij ook op meer afgelegen plekken zijn batterij opladen. Mark blijft vaak lange tijd op één en dezelfde plekken hangen. Het behoort tot zijn manier van reizen: traag, zeer traag. Via de website www.workaway.info zoekt hij naar plaatsen waar men op zoek is naar vrijwilligers. Vindt hij een aanbieding die hem interessant lijkt, dan fiets hij er heen. In ruil voor kost en inwoon blijft hij er gemiddeld twee tot vier weken. Daarna vervolgt hij zijn weg.

Een vaste route heeft hij niet, een einddatum evenmin; geen planning, geen timing. Hij reist in totale vrijheid en op het gevoel. Mark leeft uiterst sober. Slapen doet hij vaak bij mensen thuis of onder de blote hemel. Zijn dagritme wordt bepaald door zijn ochtendrituelen: yoga, tai chi en meditatie. Vertrekken doet hij nooit voor de middag. Hij leeft zijn eigen ritme in een stressloze wereld. Mark heeft de rust gevonden die hij nodig had. Onderweg wil hij mensen inspireren, bewijzen dat een ander manier van leven mogelijk is.

Reizen is voor Mark een ultieme levensvisie. Natuur, cultuur en persoonlijke ontwikkeling staan daarbij centraal. Settelen staat de komende jaren niet in zijn woordenboek. De voordelen van een leven in een comfortabele, ontwikkelde wereld wegen niet door t.o.v. de grenzeloze vrijheid, de gastvrijheid, de empathie en het altruïsme dat hij onderweg tegen komt. Het lang onderweg zijn heeft hem anders doen nadenken over comfort en zekerheid. Zolang hij aan die zaken een ondergeschikte rol toekent, zal hij blijven fietsen zonder grenzen…