Loi Krathong
Soms moet het geluk aan je kant staan, moeten meerdere puzzelstukken in elkaar vallen om iets ongewoons mee te maken. Op reis is dat misschien nog meer aan de orde dan in het ‘gewone’ leven. Zo valt mijn verblijf in Thailand samen met één van de meest markante festivals: ‘Loi Krathong’, ook wel het Thais lichtfestival genoemd. Het is na het Nieuwjaarsfeest het meest betoverende evenement en wordt jaarlijks begin november gevierd. Niet alleen is mijn timing goed gekozen, ook de plek waar ik ben aanbeland, meer bepaald Sukhothai blijkt de plaats te zijn waar het festival is ontstaan.
‘Loi Krathong’ is een samentrekking van twee aparte woorden. ‘Loi’ betekent letterlijk ‘laten drijven’. ‘Krathong’ staat voor een bootje vervaardigd uit diverse materialen en dat de vorm aanneemt van een lotusbloem. Als je ze van dichtbij bekijkt hebben ze iets weg van kerststukjes. Je vindt ze terug in uiteenlopende vormen. Soms zijn ze groot en overdadig gedecoreerd, dan weer zijn ze klein en sober. De laatste jaren is er ook hier een milieuvriendelijke trend merkbaar. De bootjes vervaardigd uit piepschuim worden meer en meer vervangen door biologisch afbreekbaar materiaal. De dobberende ‘krathongs’ zijn versierd met vier terugkerende elementen die symbolen zijn van het boeddhisme. Zo staat de brandende kaars voor kennis en wijsheid. De wierookstokjes vormen een symbool van puurheid en sympathie. De bloemen verwijzen dan weer naar de aanbidding van de monniken, de rechtstreeks discipelen van Boeddha. Terwijl de negen muntjes tot slot een verwijzing zijn naar het geluksgetal negen.
Achter ‘Loi Krathong’ schuilt nog meer symboliek. Zo gelooft men dat hoe langer de kaars op het drijvend bootje blijft branden, des te meer het geluk aan je kant zal staan. Het te water laten van de bootjes is vooral in trek bij jonge Thaise paren. Ook hier komt verbeelding achter de hoek gluren. Als hun zelfgemaakte creaties lang genoeg en dicht bij elkaar drijven, dan staat hen een mooie en lange toekomst te wachten. Tezelfdertijd geloven veel mensen dat met het wegdrijven van hun ‘krathong’ er ook afscheid wordt genomen van gemaakte zonden en fouten. Met deze opvatting verwijst men ook naar één van de pijlers van het boeddhisme. Deze geloofstrekking erkent dat we allemaal mensen zijn van vlees en bloed en fouten deel uitmaken van het leven. Gemaakte fouten dienen erkend te worden, want pas op die manier kunnen we er ook iets uit leren. Het meedragen van eventuele schuldgevoelens die voortvloeien uit onze fouten kan een zware belemmering vormen in onze ontplooiing en het bereiken van verlichting. Het boeddhisme pleit er dan ook voor dat je één keer per jaar afscheid neemt van je zonden. In Thailand wordt dit tijdens het ‘Loi Krathong’ festival wel zeer letterlijk opgevat en drijven de zonden onder het lichtschijnsel van een flakkerende kaarsvlam over het water.
Over de ware betekenis van ‘Loi Krathong’ doen zich meerdere verhalen de ronde en dat versterkt nog de mysterieuze sfeer die rond het gebeuren hangt. Voor de oorsprong moeten we terug in de tijd, naar het oude Sukhothai Rijk. Gedichten uit het begin van de 19de eeuw maken voor het eerst melding van een hofdame, genaamd Nang Noppamas’ Om de godin van het water te danken offerde ze op de 12de volle maan van het jaar een ‘krathong’ in de vorm van een lotusbloem. Dit viel samen met het einde van het regenseizoen en was een manier om de godin van het water te eren en te danken voor het geschonken water. Als één van de grootste rijstproducenten van de wereld is water onontbeerlijk. Water zorgt naast voedsel en drinkwater ook voor transportmogelijkheden. Net als in heel wat andere Aziatische landen zijn de rivieren in Thailand de levensaders van de bevolking.
Wat de ware toedracht en oorsprong ook mag wezen, het ‘Loi Krathong’ feest heeft mijn reis doorheen Thailand alvast een feestelijk tintje gegeven en heeft dan ook terecht een plekje veroverd in deze ‘picture of the day’ reeks.
Add a Comment