The loving sisters…

Niet het doel, maar de weg zelf is mijn bestemming. Het is een stelling die onder reizigers wel eens vaker opduikt. Als daarbij de fiets het voornaamste vervoersmiddel is, dan ben ik de laatste persoon om dit tegen te spreken. Meer nog, doordat tijd voor mij eerder een ondergeschikte factor is, wijst mijn reiskompas veelal geen richting aan. Dankzij mijn stalen ros ben ik ook niet gebonden aan uurschema’s of tabellen van bus- en/of vliegtuigmaatschappijen. Toegegeven, alles gaat een stuk langzamer, maar dat maakt het reizen per fiets net zo aantrekkelijk.

Dat wil niet zeggen dat elke fiets/reisdag een hoogdag is. Er zijn dagen dat ik maar niet het juiste pedaalritme kan vinden of dagen waar het verkeer mij de strot uitkomt. Baaldagen die ik het liefst zo snel als mogelijk uit mijn harde schijf wis. En soms, vanuit het niets, duikt er dan toch iets onverwachts op. Iets dat je aandacht trekt en je automatische piloot uitschakelt. Het overkwam me op de eindeloos lange rit naar Singapore.

Geheel onverwacht, achter een scherpe bocht dook deze prachtige muurschildering op. Ik ging als vanzelf op de remmen staan. De eenvoud van de twee-eenheid greep me naar de keel. De affectie die uit de tekening voortvloeide en de expressieve ogen versterkten het geheel. Een zilverkleurige plaat met wat tekst gaf me wat duidelijkheid. Het werk was afkomstig van de jonge Russische streetart artieste, Julia Volchkova en kreeg als titel: ‘the loving sisters’.  Het portret staat symbool voor de verbondenheid en gehechtheid van de inwoners van Muar t.a.v. hun koninklijke stad. Met een hoogte van 11,89 meter en een breedte van 9,75 meter kreeg het een plaats in de ‘Malaysia Book of Records’ en wordt het algemeen beschouwd als de grootste portrettekening van Malaysia. De street art zorgde voor de onverwachte noot tijdens mijn lange fietsdag en verdient dan ook een plekje in deze ‘picture of the day’ rubriek.

Add a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *