Hoogspanning…

Zes dagen na de moorddadige aanslagen op 2 kerken en 3 luxe hotels blijft Sri Lanka in de ban van de voorbije gebeurtenissen. Je kan geen restaurantje of winkel voorbij fietsen of wel ergens staat de TV afgestemd op de News Channel van Sri Lanka. Elke dag komen er nieuwe onthullingen naar boven. Zo blijkt dat het gros van de zelfmoordterroristen hoog opgeleid zijn en uit welvarende families komen. De stelling dat radicalisering veroorzaakt wordt door armoede blijkt andermaal niet te kloppen. Dat is eens te meer verontrustend. Zij plegen aanslagen in naam van de islam, maar misbruiken net dat geloof om hun doel te bereiken.

Ondertussen zijn reeds de eerste tekenen merkbaar van een terugval van het toerisme. Vooral de hotelsector kijkt aan tegen een tsunami van annulaties. In het kielzog volgen de ontelbare reisbureaus die allerhande toeristische diensten aanbieden, gaande van excursies tot safari’s, van privéchauffeurs tot locale gidsen. Men vermoedt dat het land door de aanslagen ruim 1,35 miljard euro aan inkomsten zal mislopen. Verwacht wordt dat het aantal toeristen met 30 procent zal dalen. Sri Lanka noteerde vorig jaar maar liefst 2,33 miljoen toeristen. Een absoluut record dat de komende jaren zeker niet zal worden overtroffen.

Dat het land stilaan paranoïde trekjes begint te vertonen, kon ik vandaag aan den lijve ondervinden. Naast een nooit geziene politiemacht die de klok rond op post is, blijft ook tot nader order de avondklok van kracht. De uren zijn inmiddels wat versoepeld, maar tussen tien uur ’s avonds en vier uur ’s morgens mag in principe niemand zich nog buitenshuis begeven. Het gebruik van sociale media is geblokkeerd en aan inwoners wordt gevraagd om alert te blijven. Alles wat maar enigszins verdacht is, moet worden gesignaleerd.

Op weg naar het bergstadje Ella, dat zich doorheen de jaren heeft ontwikkeld tot het centrum van de theecultuur, stoot ik op een wegblokkade van de politie. Ik zie meteen wat er gaande is. Een goeie honderdvijftig meter verder ligt er in het midden van de weg een achtergelaten koffer. Elke doorgang is verboden tot er zekerheid is over de ware toedracht van de inhoud. Terwijl de opgetrommelde ontmijningsdienst onderweg is, troepen steeds meer kijklustigen samen. Een man die duidelijk zijn ongenoegen uit over de gang van zaken, wordt meteen opgepakt en weggeleid. Het is duidelijk dat de ordediensten op de toppen van hun tenen lopen. Elke vorm van tegenwerking, wordt repressief bestraft.

Na ruim een uur wachten, springen met veel machtsvertoon eenheden van de ‘Special Task Force’ (een elite para-militaire strijdkrachteneenheid van de politie) uit een jeep die met hoge snelheid komt aangereden. Kogelvrije vesten en helmen worden bovengehaald. De spanning is te snijden. Agenten manen de inmiddels aangezwollen groep nieuwsgierigen aan om meer afstand te houden. Met een vastberaden tred gaat het groepje van vijf gespecialiseerde politiemannen recht op hun doel af. Vanop afstand zie ik hoe ze een touw bevestigen aan de achtergelaten koffer om het vervolgens razendsnel naar de berm te slepen. Net op dat moment zie ik hoe een Singalees aan de overkant gesticulerend probeert duidelijk te maken dat het koffertje hem toebehoort. Heel even ontstaat er verwarring wanneer het slot van de koffer vanzelf openspringt. De verwachte explosie blijft uit en meteen stroomt de voelbare adrenaline weg. Er volgt net geen applaus. Achter mij hoor ik reeds de opstartende motoren van tientallen gemotoriseerde voertuigen. De wegblokkade wordt opgegeven en eenieder haalt terug opgelucht adem. Eind goed, al goed…