Selfie moment

Deze foto is zo’n typische momentopname, uit het leven gegrepen en totaal onverwacht. Ik  ontmoette deze familie toen ik de hooglanden van Tana Toraja verliet en me al fietsend begaf naar mijn volgende bestemming. Ze zaten met z’n allen te picknicken op de minst denkbare idyllische plek langs de kant van de weg. Het valt me trouwens vaak op dat Indonesiërs weinig moeite doen om een gezellige picknickplaats op te zoeken. Hoe dichter bij het voorbijrazend verkeer, hoe beter lijkt het wel.

Lag het vluchtige oogcontact aan de basis? Hadden ze medelijden met die eenzame fietser die er na een zoveelste helling er behoorlijk afgepeigerd uitzag? Of was het uitnodigend gebaar om mee aan te schuiven op het picknick laken een ingeving van het moment? Misschien was het wel een mix van factoren. Al moet de reden eerder gezocht worden in de gastvrije omgang van de Indonesiërs en dan in het bijzonder van de Sulawezen. Er gaat geen dag voorbij of ik word wel honderd keer verwelkomd met de woorden ‘Hello, mister!’. Vaak wordt er aan de verwelkoming het woordje ‘Good morning’ toegevoegd. Ongeacht welk tijdstip van de dag het is. Inzake vriendelijkheid steken de Sulawezen met kop en schouders boven alle andere eilandbewoners van Indonesië uit. Misschien heeft het ook wel te maken met mijn transportmiddel. Toeristen op de fiets zie je hier niet en locals die zich op de fiets verplaatsen, is al helemaal een rariteit.

Een obligaat moment tijdens zo’n ontmoeting is de fotoshoot. Indonesiërs zijn dol op selfies en als ze zich kunnen laten flankeren door een buitenlander dan gaan ze ei zo na uit hun dak. Vaak stappen ze gewoon op me af, tonen zonder veel schroom hun mobieltje en klikken af nog voor ik het goed en wel besef. Deze keer kon ik het niet laten om ook hun selfiegedrag te kopiëren en ziehier het resultaat. Drie leden van de familie ontbreken nog op de foto. In totaal waren ze met z’n twaalven en verplaatsten ze zich in één wagen. Carpooling is hier net zo ingeburgerd als de gastvrijheid. Ja, ik moet bekennen dat Sulawesi nu reeds met stip staat aangevinkt op het lijstje van meest verrassende landen op mijn lange fietstocht.