Een geslaagd, kleurrijk project
De slogan ‘VTM kleurt je dag’ behoort tot het collectief geheugen van elke Vlaming. Reeds bij de oprichting van het allereerste commerciële televisiestation in Vlaanderen, op 1 februari 1989, wou deze nieuwe zender kleur brengen in het TV-landschap en ook in de Vlaamse huiskamer. Of ze daar ooit echt in geslaagd zijn, laat ik in het midden. Dat de slogan op zich niet slecht gekozen was, kan ik wel beamen. Kleur verdringt nu eenmaal de ‘tristesse’ van het leven. Niet voor niets wordt de kleur zwart geassocieerd met dood en verdriet.
Met die wetenschap sloegen in 2006 twee Braziliaanse kunstenaars de handen in elkaar en besloten om één van de sloppenwijken in Rio De Janeiro te voorzien van een kleurrijke verflaag. Het doel slaagde in zijn opzet, met name een positief verschil maken in de levens van mensen dankzij de kracht van kleuren.
Geïnspireerd door dit innovatief project kwam in 2016 een groep Public Relations studenten van de universiteit van Malang op het idee om hun eindwerk in dezelfde richting te sturen. Ze namen contact op met een lokaal verfbedrijf die meteen gewonnen was voor het idee. Meer nog, het bedrijf spoorde de studenten aan om er een CSR-programma (Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen) aan te koppelen. Na lang overleg viel hun keuze op de sloppenwijk van Jodipan. Deze straatarme wijk, gelegen aan de rivieroever van Malang behoorde lange tijd tot één van de meest vervallen wijken van Java. Een kleurrijke boost kon deze wijk best wel gebruiken. De wijk werd ook gekozen vanuit landschappelijk oogpunt. Van op de hoger gelegen brug kon het wel eens de eyecatcher van de stad worden. Ook werd er gemikt op een soort verantwoordelijkheidsgevoel van de bewoners zelf. Jaren lang hadden ze de gewoonte om hun vuilnis de rivier in te kieperen, met alle gevolgen van dien. Door precies hun buurt als projectwijk te gebruiken wilden de studenten in één klap ook de inwoners sensibiliseren en bewust maken over het belang van een schone omgeving.
Het studentenproject kreeg ook de nodige aandacht in de pers en zorgde ervoor dat ook kunstenaars en zelfs luchtmachttroepen van het leger zich voor hun kar gingen spannen. In totaal kwam er maar liefst 3 ton verf aan te pas, goed om iets meer dan honderd huizen te voorzien van levendige kleuren. Zowat elke vierkante centimeter van het dorp werd bedekt met een kleur, variërend van pastelkleuren van groen en oranje tot roze en geel. Al snel kreeg de regenboog wijk de naam Kampung ‘Warna-Wari’ (Indonesisch voor ‘Village of Color’) en kon het rekenen op veel belangstelling. Meteen groeide het idee om een kleine toegangsprijs te vragen aan nieuwsgierige bezoekers. In een mum van tijd blies het project de ganse gemeenschap nieuw leven in. De bewoners werden zich bewust van het belang van netheid van hun omgeving en plaatsten her en der vuilnisbakken. Er kwamen openbare toiletten en inventieve bewoners begonnen hapjes en drankjes te koop aan te bieden.
Ondertussen is Kampung ‘Warna-Wari’ uitgegroeid tot de toeristische attractie van de stad. Het selfie-gedrag van toeristen heeft de belangstelling voor de kleurrijke wijk alleen maar aangewakkerd. De levendige kleuren hebben de eens zo arme wijk omgetoverd tot een oase van kleur en kunst. Of hoe kleuren een wereld van verschil kunnen maken…
Daar hou ik van, word ik blij van, van zulk een positief verhaal. Bedankt, Grégory!