Thai Boksen

Of het daadwerkelijk op de lijst van must seen moet staan als je Thailand aandoet, is nog maar de vraag. Toen ik het voorstel opperde om een Thai boxing vertoning bij te wonen, schonk mijn grote zus meteen klare taal. Ze zag er de meerwaarde niet van in en stelde zich terecht de vraag of dit wel een verrijking zou opleveren voor haar vakantie in Thailand. Ik kon haar geen ongelijk geven, maar toch zat ik wat gewrongen met de gedachte dat deze sporttak in zekere mate toch ook wel wat verweven is met de Thaise cultuur. Het is een beetje zoals met de Spaanse stierengevechten. Het behoort tot de Spaanse identiteit, maar eigenlijk weet je dat dit niet het hoogtepunt zal worden van je reis. Maar misschien kon een bezoek aan zo’n bokstornooi wel een ‘picture of the day’ verhaal opleveren…

Muay Thai boksen (bij ons beter gekend als Thai boksen) moet zowat één van de oudste gevechtssporten zijn die in Thailand wordt beoefend. Het is een sport die afwijkt van het normale boksen omdat er naast de vuisten ook de benen, knieën en ellebogen mogen gebruikt worden. Het is zo’n immens populaire sport dat je moeiteloos in elke stad van enige betekenis wel ergens een tornooi kan bijwonen. In Chaing Mai kan dit zelfs elke avond rond de klok van achten. In het bekende Thaphae Boxing Stadium kan je er ruim twee uur lang diverse wedstrijden zien, ingedeeld per categorie en per leeftijd. En zo geschiedde…

Wat onwennig, al was ik onderweg voor een eerste date, kruip ik achterin de taxi-pickup die me samen met elf andere toeristen naar het epicentrum van het boksen brengt.  Ondanks we ruim op tijd aankomen heerst er al een behoorlijke drukte voor het stadium. Tuk-tuk drivers en taxi’s droppen mensen bij bosjes af en gaan er vervolgens vliegensvlug terug van door. Time is money… Ik besluit al een kijkje te nemen en een plekje uit te zoeken van waaruit ik het spektakel kan volgen. Ik heb een ticket gekocht dat me toegang verschaft tot de onmiddellijke omgeving van de boksring. Echt goedkoop zijn zo’n kaartjes niet. Er worden drie prijsklassen gehanteerd: 600, 800 en 1000 Bath (pakweg van 18 tot 30 euro). Terwijl ik plaats neem, word ik omringd door geuren van popcorn en verschraald bier. Ook dat maakt deel uit van het geheel. Stipt op tijd wordt met de nodige decibels en lichtanimatie het tornooi officieel geopend. Met nogal wat poeha komen de eerste tegenstanders huppelend het podium opgelopen. Ze slagen er moeiteloos in het talrijk opkomend publiek op hun hand te krijgen. De sfeer is uitgelaten, haast feestelijk alsof de overwinning reeds een feit is. Na nog een kleine technische check-up en een wederzijdse beleefde groet, gonst de bel over het stadium. Het tornooi kan beginnen.

Het gaat er meteen heftig aan toe. De tegenstanders schrikken er geen van beiden voor terug om in de aanval te gaan en rake klappen uit te delen. Gelukkig is er een scheidsrechter die bij de minste ontsporing de twee kemphanen van elkaar scheidt. Ik kijk met verbijstering toe, niet alleen door wat er zich op het podium afspeelt, maar nog meer door het zichtbare genot van de aanwezigen. Bij elke rake klap laaien de gemoederen luid op, ongeacht wie ze incasseren moet. Voor de toeschouwer staat spektakel voorop. Wie er wint is bijzaak. Grote geldprijzen zullen er niet te rapen vallen op deze doordeweekse tornooien, maar de eer voor de overwinning zal wel een belangrijke opsteker zijn voor wie in de bokskring vertoeft.

Mensen die beweren dat de uitslag al vooraf bekend is en dat deze tornooien puur als vermaak worden opgevoerd voor toeristen moeten dringend hun mening herzien. Toegegeven, de licht en sound-effecten die op het einde van elke gevechtsronde op het publiek worden losgelaten, komen nogal onprofessioneel over en neigen eerder naar puur volksvermaak.  Ook het steeds terugkerende selfiemoment waarbij mensen met een vip-kaart de kans krijgen om op de foto te staan met twee nieuwe tegenstanders doet wat afbreuk aan de ernst van de gevechtssport. Maar goed, vip-mensen moeten nu eenmaal bepamperd worden…

Ik moet eerlijk bekennen dat het spektakel me al snel gaat vervelen. Ik snap niet dat mensen zich voor het geld murw laten slaan en nog minder dat mensen het fijn vinden om dit te aanschouwen. Maar wie ben ik om daar een oordeel over te vellen. Tot mijn verbazing wordt de avond afgesloten met een kamp tussen twee piepjonge boksers. Ik schat ze nauwelijks 12 jaar oud. Met eenzelfde geestdrift als de volwassenen en in uiterste concentratie gaan ze elkaar te lijf. Motiverende woorden worden hen toegeschreeuwd door hun trainers. Ook het publiek laat zich niet onbetuigd. De twee jonge boksers doen hun uiterste best om rake klappen te ontwijken of vakkundig te incasseren. Heel even gaat het goed fout wanneer er tijdens de tweede ronde een opponent wordt neergeslagen. Na even op de grond te hebben gelegen, krabbelt hij toch weer recht en wordt het tornooi verder gezet alsof er geen vuiltje aan de lucht is.

Sinds vorig jaar, naar aanleiding van de dood van een 13 jarige bokser die een hersenletsel had opgelopen nadat hij in de derde rond knock-out was geslagen, is de discussie omtrent de leeftijdsgrens opnieuw sterk opgelaaid. Momenteel ligt er een wetsvoorstel op tafel voor een totaal verbod op Muy Thai boksen voor kinderen jonger dan 12 jaar. Kinderen van 12 tot 15 zullen verplicht worden om hoofdbeschermers te dragen. Momenteel kent de huidige wet geen leeftijdslimiet. Geschat wordt dat er meer dan 100.000 kinderen van 15 jaar en jonger Thai boksen beoefenen. De goedkeuring van de nieuwe wet zal er alvast voor zorgen dat deze kinderen bij het beoefenen van hun hobby beter beschermd zullen zijn.

Add a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *