Vuilnis, het zorgenkind van Jakarta of toch niet?
Dat Jakarta uit zijn voegen barst zal de trouwe lezer van de vorig ‘picture of the day’ wel hebben opgemerkt. Jakarta slipt ei zo na dicht en dat op zowat alle vlak. Niet alleen wordt deze hoofdstad van Indonesië dagelijks geconfronteerd met een gigantische verkeerschaos, ook op maatschappelijk, structureel vlak heeft Jakarta iets weg van een tijdbom. De economische schade ten gevolge van het dichtslippend verkeer loopt jaarlijks op tot miljarden euro’s. Jakarta is in vrije val en de neerwaartse spiraal lijkt niet te stoppen.
Eén van de grote problemen is dat deze metropool nog steeds als een magneet werkt op mensen die er hun geluk komen beproeven. Voor hen is deze hoofdstad een soort ‘beloofde land’. Daar de grond in Jakarta echter duur is, zoeken veel mensen hun toevlucht tot de rand van de stad om er te gaan wonen. Dagelijks wordt het centrum van de stad dan ook overspoeld door een horde pendelaars, met alle gevolgen vandien. Momenteel wordt (inclusief de randgebieden) het inwonersaantal in Jakarta geschat op 30 miljoen. Een stad als Jakarta is echter niet op zo veel mensen gebouwd.
Ook de huidige president Widodo van Indonesië beseft dat het roer drastisch moet worden omgegooid. De zopas geopende nieuwe metrolijn is slechts een pleister op een houten been, ook dat beseft hij meer dan wie dan ook. Wellicht daarom dat hij onlangs wereldkundig maakte dat hij de hoofdstad van het land wil verplaatsen naar een andere plek. Waar naartoe en wanneer is nog koffiedik kijken. Of de verhuis van de hoofdstad het ei van Colombus is, is nog maar de vraag. Net zo min of daarmee ook het probleem van de afvalberg van Jakarta zal verdwijnen. Dagelijks produceert deze metropool maar eventjes 7000 ton vuilnis. Honderden feloranje vuilniswagens rijden hier constant rond om het afval op te halen. Ook langs de kanalen en rivieren zie je mannen van de stadsdiensten druk in de weer om gedumpt afval te verzamelen. Het is één van de vele pijnpunten van Jakarta dat volledig uit zijn voegen is gebarsten.
Het pijnlijke is dat dit de situatie schetst van zowat heel Indonesië. Mensen zijn er arm. Geld en eten zijn veel belangrijker dan abstracte zaken als de opwarming van de aarde, het milieu en de afvalberg. Mensen zijn praktisch ingesteld. Afval stinkt en dus moet die verdwijnen. Het over de reling van de brug gooien is daarbij één van de manieren. Pakweg de helft van het afval dat ze in Jakarta uit het water halen is plastic. De overheid had nochtans maanden geleden al aangekondigd om in Jakarta een verbod in te voeren op wegwerpplastic. Tot op heden is het dode letter gebleven. Tot zolang blijven de schoonmaakploegen verder opruimen, elke dag opnieuw. Het is dweilen met de kraan open, maar niemand ligt er nog wakker van. De verkiezingen zijn inmiddels al drie weken achter de rug, maar de stemmen worden nog steeds geteld. De huidige president maakt zich alvast klaar voor een tweede ambtsperiode. Milieuprioriteiten staan momenteel niet langer op de agenda. Misschien bij een volgende verkiezing. Wie weet…
Add a Comment