De randeconomie van Cambodja

Het welvaartsniveau in Cambodja mag dan wel een heel stuk hoger liggen dan in buurland Laos, dit betekent geenszins dat iedereen surft op die positieve golf van ontwikkeling. Het merendeel van de bevolking moet zien rond te komen met een loon dat schommelt tussen de 120 en 150 dollar. Vaak ligt dit zelfs een stuk lager omdat heel wat mensen ongeschoold zijn. Precies door de armoede moeten kinderen die op het platteland wonen al van jongs af aan meewerken op het veld.

Landbouw, textiel en toerisme vormen de belangrijkste pijlers van de Cambodjaanse economie. De industriële sector draait op een laag pitje, maar daar komt stilaan verandering in door de grote investeringen die worden doorgevoerd door China, Taiwan en Zuid Korea. Cambodja doet er dan ook alles aan om buitenlandse bedrijven aan te trekken. Zo zijn er in sommige steden speciale economische zones gebouwd waar buitenlandse bedrijven tegen zeer gunstige belastingvoordelen een business kunnen opstarten. Ook de zeer lage lonen zorgen voor de nodige aantrekkingskracht.

Cambodja mag dan wel een serieuze speler worden op de Aziatische markt, het is voornamelijk de randeconomie die ervoor zorgt dat mensen het hoofd boven water kunnen houden. Mensen proberen op hun eigen manier te overleven. Het loon is vaak niet voldoende om te voorzien in het levensonderhoud van een gezin en dus zoeken ze middelen om hun karig inkomen aan te vullen. Langs de kant van de weg zie je dan ook een soort tweede economie ontstaan. Een economie die volledig losstaat van de overheid en die oogluikend wordt toegestaan. Zo kwam ik op mijn route naar de stad Siem Reap wel tientallen vrouwen tegen onder een geïmproviseerd afdakje die rijst aan het pletten waren.  Ook de jonge vrouw op de foto, zittend op een houten krukje, was druk in de weer. Via een ingenieus hefboomsysteem aangedreven door de motor van een motoculteur werd de rijst verbrijzeld tot rijstvlokken. Eerst werden de rijstkorrels wat op temperatuur gebracht. Om oververhitting en verbranding tegen te gaan, roerde ze constant in de wok vol rijstkorrels. Simultaan mengde ze in een plastieken kom de geplette rijstkorrels ondereen. Tussen alle concentratie door, sloeg ze nog een gezellige babbel met de vrouw die de rijstvlokken uiteindelijk in afgemeten dosis in een plastiek zakje goot, klaar voor de rechtstreekse verkoop van producent naar koper. De wijze waarop de jonge vrouw die drie zaken tezelfdertijd uitvoerde, had iets weg van een computergestuurde robot. Multitasken, zou het dan toch enkel voor vrouwen weggelegd zijn?

Add a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *