jeep

Op het ritme van mijn pedalen…

Het is gek, maar sinds mijn vertrek uit België lijkt het wel alsof er voor mij een zee van tijd ligt. Zou het niet vastpinnen van een terugkeer datum daar iets mee te maken hebben? Of gewoon het feit dat ik me heb voorgenomen om heel langzaam te reizen. Ik wil me onderdompelen in een stukje Azië dat voor mij totaal onbekend is, Maleisië en Indonesië en dit voor de komende zes à zeven maanden. Tussendoor maak ik ook nog een zijsprongetje naar Zuid-India en Sri Lanka. Het grootste deel zal ik per fiets afleggen, een ander stukje met openbaar vervoer en in gezelschap. Maar zover zijn we nog niet. Eerst Maleisië verder ontdekken, op het ritme van de fiets.

Op mijn stalen ros ziet mijn dagritme er sowieso anders uit. De voorbereiding van een fietsdag start meestal de avond voordien. Het uitstippelen van de route is dan een vaste waarde. Reisboek, potlood en papier, virtuele kaarten en een geplastificeerde landkaart zijn daarbij onontbeerlijke  instrumenten. Soms is een toeristische bezienswaardigheid op mijn route bepalend voor de te volgen weg. Vooral het uitzoeken van verkeersluwe wegen neemt behoorlijk wat tijd in beslag. Maar een goede voorbereiding is al de helft van het fietsplezier. Enerzijds liggen de dagafstanden meestal relatief hoog, tussen de 110 en 140 kilometer. Anderzijds geeft me dat ook de vrijheid om wat langer te blijven hangen op een plek waar veel te beleven valt. Het gevoel geen tijdsdruk te hebben zou daarin wel eens nefast kunnen zijn.

Een fietsdag start reeds bij het eerste ochtendgloren, nog voor dag en dauw. Ik vind het gewoon zalig om de dag te zien aanbreken, schoorvoetend en twijfelend. De voorbij fietsende dorpjes ontwaken met de traagheid van de ochtendlijke handelingen. De natuur die, nog ingedommeld in de kilte van een vroege ochtend, langzaam andere tinten aanneemt. Een schilderspalet van trage bewegingen en kleuren vloeien harmonieus in elkaar over. Heerlijk om van op de zijlijn daar telkens opnieuw getuige van te kunnen zijn. Mijn voorbereiding werpt trouwens zijn vruchten af. Een hele ochtend lang fiets ik te midden van een licht glooiend landschap waar de wegen voornamelijk worden gebruikt door tractors en aftandse jeeps. Het klimaat leent zich uitstekend om diverse gewassen te kweken. Landbouw is hier dan ook de voornaamste activiteit.

Dat maakt het reizen per fiets zo uniek. Je bepaalt je eigen ritme, je eigen route, je eigen dagindeling. Als fietser ben je niet gebonden aan tijdschema’s van bussen en treinen. Je wordt niet gedropt op een centraal punt waar gewiekste hoteleigenaars je opdringerig opwachten. Als fietser sta ik elke dag opnieuw aan de start van het ganzenbordspel. Mijn route wordt bepaalt door de worp van de teerlingen en mijn kompas. Mijn ritme volgt de cadans van mijn pedalen die af en toe onderbroken wordt door oprechte gastvrijheid of mijn nieuwsgierigheid. Ik denk dat ik deze manier van reizen nimmer zal kunnen loslaten. En het hoeft ook niet; het is de beste verslaving die een mens dromen kan…

Add a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *