Hachiko: de held van Japan

‘Zo trouw als een hond.’ Het is een gezegde die wel eens vaker opduikt als we de nadruk willen leggen op de goeie eigenschap van aanhankelijkheid en eerlijkheid. Als je er over nadenkt, dan gebruiken we best wel veel eigenschappen van dieren in uitdrukkingen en gezegden. Denken we maar aan ‘zo sluw als een vos’, ‘zo glad als een paling of ‘zo vals als een kat’. Eigenschappen van dieren vinden we ook terug bij de mens en vaak associëren we er ons mee. Waar de oorsprong van de uitdrukking ‘zo trouw als een hond’ is ontstaan, is mij een raadsel, maar misschien ligt die toch ergens verscholen in een onwaarschijnlijk en waar gebeurd Japans verhaal.

Er was eens… een zekere professor Eizaburo Ueno, werkzaam aan de universiteit van de Japanse hoofdstad Tokio. Al geruime tijd was de professor op zoek naar een rasechte Japanse Akita hond. Toen dit één van zijn studenten ter ore kwam, moedigde hij de professor aan om de hond Hachiko te adopteren, een snoezige Akita-puppy. En zo geschiedde. In een recordtijd werden Hachiko en Eizaburo onafscheidelijke vrienden.

Al snel vergezelde Hachiko zijn baasje naar het Shibuya-metrostation in hartje Tokio waar de professor het openbaar vervoer nam om naar zijn werk te gaan. De hond bleef trouw aan de uitgang van het metrostation wachten tot zijn baasje ’s middags terugkeerde. Het was een dagelijks ritueel, ook op 21 mei 1925. Op die dag keerde de professor echter niet terug van het werk. Hij overleed heel onverwachts aan een hersenbloeding.

Hachiko werd geadopteerd door de voormalige tuinman van de professor. Ondanks zijn nieuwe thuis was de hond ontroostbaar. Uit gemis en misschien ook uit hoop keerde hij nog elke ochtend en middag  terug naar het metrostation van Shibuya en dat tien jaar lang. Hachiko wachtte geduldig, maar tevergeefs op de terugkeer van zijn geliefd baasje.

In 1932 pikte een Japanse verslaggever het verhaal van Hachiko op en wijdde er een pagina tellend krantenartikel aan. In één klap was Hachiko een nationale held geworden. Al snel kreeg Hachiko de bijnaam ‘Chuken-Hachiko’, wat ‘Hachiko, de trouwe hond’ betekent.

De persbelangstelling zorgde ervoor dat mensen van over de hele wereld die op bezoek kwamen naar Tokio speciaal een ommetje maakten om Hachiko eventjes een goedendag te zeggen. Hachiko veroverde de harten van eenieder en al snel werd het idee opgevat om de trouwe hond te vereeuwigen in een bronzen standbeeld. In 1934 vond er dan ook een grote plechtigheid plaats aan de uitgang van het Shibuya metrostation. Ook de belangrijkste gast was present: de hond Hachiko.  Hachiko stierf 3 jaar later in 1935, vredig ter hoogte van het metrostation Shibuya.

Het verhaal inspireerde ook cineasten om er een film aan te wijden. Zo kreeg in 1987 Hachiko de hoofdrol in de Japanse film ‘Hachiko Monogatari’. Tien jaar geleden kwam er ook een Hollywood versie in de filmzalen onder de titel ‘Hachiko – A dog’s tale’. Het verhaal vond ook zijn weg in diverse boeken die vaak geïllustreerd werden met prachtige tekeningen.

Ook wij maakten een ommetje om hulde te brengen aan Hachiko die dagelijks door honderden toeristen wordt bezocht om zich selfie gewijs te vereeuwigen met deze viervoeter. Hachiko is in Japan dan ook uitgegroeid tot het symbool van extreme loyaliteit en is de perfecte, versteende weerspiegeling van het gezegde ‘zo trouw als een hond’.

Add a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *