Openbaar vervoer in Sumatra.

De voorbije dertien jaar heb ik in hoofdzaak per fiets hele delen van de wereld verkend. Ik ben dus niet zo vertrouwd met het gebruik van openbaar vervoer in steden. Aan de ene kant voel ik dat niet aan als een gemis, maar anderzijds besef ik ook wel dat ik daardoor een stukje couleur locale ontloop. Inwoners die niet beschikken over eigen vervoer verplaatsen zich immers per (gedeelde) taxi, (mini)bus of trein. 

Daar ik Sumatra uitzonderlijk wel met het openbaar vervoer bereis, ontdek ik vooral in levende lijve hoe onveilig het verkeer hier is. Enerzijds zijn de wegen vaak in een zeer slechte conditie en anderzijds rijden de chauffeurs echt wel als gekken. Van een eenpersoonsbaan maken ze twee rijvakken en inhalen in de bochten lijkt wel een nationale sport. Ondanks het feit dat het wagenpark de voorbije jaren exponentieel is toegenomen, is de brommer nog steeds hét voornaamste vervoersmiddel. In de steden en dorpen zijn ze niet weg te denken. Naast de brommers die vaak slechts uitgerust zijn met een 100cc of 125cc motor zie je ook heel wat gemotoriseerde becaks. Het zijn de traditionele Indonesische fietstaxi’s die de voorbij jaren werden geüpgraded met een motor. De passagiers nemen plaats in een zijspan naast de brommer. Deze foto is een echte momentopname. In een flits zag ik deze schoolkinderen voorbijsnellen. Of de pret te maken heeft met het einde van de school of met de dolle rit met de becak is me niet meteen duidelijk. Maar dat ze het naar hun zin hebben, spreekt alvast boekdelen…

Add a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *