Slowboat
Waterlopen, rivieren en zeeën vormen al sinds mensenheugenis de aorta van de samenleving. In een land als Laos is dat niet anders. Voor de bewoners langs de Mekong rivier is water een wezenlijk onderdeel van hun leven. Het voorziet hen in hun levensbehoefte en is tevens de toegang tot de buitenwereld. Maar ook toeristen hebben de aantrekkingskracht van de Mekong ontdekt. Water vormt rust, roept in zekere mate harmonie op en stelt je in staat om je gedachten te laten deinen op het repetitieve geluid van het klotsende water. In een land waar tijd geen geld kost, vallen alle puzzelstukken verbonden aan water samen. Water is onthaasten en precies dat verklaart ook meteen het succes van de slowboat. Backpackers die de grens tussen Thailand en Laos oversteken, willen die roes van tijdloosheid meteen aan den lijve ondervinden. De tweedaagse trip over de Mekong staat dan ook met stip aangeduid in hun ‘must-to-do lijstje’.
Omdat de afstand tot aan Luang Prabang, het eindstation van de boottrip, te lang is, wordt er halverwege, meer bepaald in Pakbeng, een tussenstop ingelast. Deze stopplaats heeft Pakbeng bestaansrecht gegeven. De voorbije jaren is het slapeloze stadje z’n ziel verloren. Winkeltjes, guesthouses, barretjes en eettenten zijn er als paddenstoelen uit de grond geschoten. Tot laat in de nacht vloeit het Laobeer rijkelijk en schalt luide, Westerse muziek uit de boxen. Backpackers zijn nu eenmaal nostalgische reizigers. En de kater? Die slapen ze morgen wel uit, op het ritme van de slowboat…