stekelvarken

Het onderscheid maken…

Een reis plannen vanuit je (luie) zetel en die toetsen aan de realiteit is zoals een onervaren koorddanser die de wetmatigheden van de zwaartekracht naar zijn hand probeert te zetten. Je mag dan nog zo goed rekening houden met talloze factoren, eenmaal je met beide voeten ter plekke bent, gaat het vaak alsnog fout. Mijn grootste inschattingsfout is de afstand of beter gezegd, de duurtijd om een bepaalde afstand te overbruggen. Ik had de verplaatsingstijden al zeer rekbaar geïnterpreteerd, maar dat we soms een volledige reisdag onderweg zouden zijn om slechts 250 km te overbruggen; neen daarin had ik de bal volledig mis geslagen. We moeten dan ook noodzakelijker wijze ons reisplanning drastisch aanpassen. De intentie om af te reizen tot het diepe zuiden en vanuit het Indonesische Jakarta een terugvlucht te nemen naar Kuala Lumpur laten we varen. We hebben nagenoeg geen logement geboekt en dus blijft de schade beperkt tot een verloren vliegtuigticket. Door het overaanbod aan vliegreizen tussen Indonesië en Maleisië zijn de prijzen gelukkig best betaalbaar en zo boeken we een nieuwe terugvlucht, ditmaal vanuit Padang, gelegen in West-Sumatra.

De koerswijziging zorgt ervoor dat we de teugels van het strakke reisritme wat kunnen lossen. Aangekomen in Bukittinggi besluiten we meteen om een dag langer te blijven. De ruime omgeving van deze stad die zich op ongeveer 1000 meter boven de zeespiegel bevindt, heeft genoeg te bieden om ons geen seconde te vervelen. Omdat we niet altijd afhankelijk willen zijn van het openbaar vervoer huren we voor twee dagen een scooter. Het blijkt al snel een goeie beslissing, want de meeste bezienswaardigheden liggen ver uiteen.

Eén van die hoogtepunten is het Maninjaumeer, een meer dat omringt wordt door een imposant bergdecor. Alleen al de weg ernaartoe met zijn 44 haarspeldbochten is een verplaatsing meer dan waard. De baan slingert zich langsheen kunstig aangelegde rijstterrassen en versterken het idyllisch karakter van de omgeving. De schilderachtige locatie heeft het toerisme een boost gegeven en doorheen de jaren werd het meer omringd door weekendhuisjes, kleine hotels en restaurantjes. De kleinschaligheid heeft de gemoedelijke sfeer die er heerst gelukkig niet aangetast. Ook wij strijken neer in één van de eetgelegenheden die uitkijken over het meer. Daar maken we kennis met de eigenaar die zichzelf voorstelt als mijnheer stekelvarken. Tot onze verbazing ontdekken we dat hij een aardig woordje Nederlands spreekt. De liefdevolle romance met een Antwerpse schone mag dan wel al twintig jaar geleden als een Titanic zijn gestrand, de kennis van de Nederlandse taal heeft wonderwel vrij goed stand gehouden. Zijn bijnaam dankt hij aan het dragen van halskettingen vervaardigt uit de stekels van een stekelvarken. ‘Vroeger floreerde het toerisme meer dan nu. Om mij te onderscheiden van de ander gidsen droeg ik deze halskettingen. Al snel kreeg ik de bijnaam mijnheer stekelvarken en zo is dat altijd gebleven.’ Het toerisme is niet meer wat het geweest is en inmiddels verdient hij voornamelijk zijn kost door de verhuur van een weekendhuisje en het runnen van zijn restaurant. Op de lange terugweg naar onze hostel in Bukittinggi blijft de ontmoeting met mijnheer stekelvarken in mijn hoofd spoken. Hij heeft me nogmaals doen beseffen dat het in het leven om één iets draait: het onderscheid weten te maken…

Add a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *