orang-oetan

De hoofdfiguren van Bukit Lawang…

De bekendste bewoners van Bukit Lawang zijn de orang-oetans. Hun aanwezigheid trekt jaarlijks tienduizenden reizigers van over de hele wereld naar dit dorpje, gelegen aan de voet van het Nationaal Park Gunung Leuser. Ook voor mijn reisgezel Caroline uit Gent is het in levende lijve zien van deze apen een absolute must. De voorbije decennia is het territorium van de orang-oetans fel geslonken. De voornaamste redenen zijn de illegale jacht en de houtkap. Als de trend zich zo verder zet dan is de kans klein dat we hen ooit nog in het wild gaan aantreffen. Ook Abdul Rahman, één van de 300 lokale gidsen van Bukit Lawang is zich wel degelijk bewust van deze problematiek. “Wij hebben nog geluk dat dit tropisch regenwoud beschermd gebied is, zo niet was ook deze plek omgevormd tot een palmolieplantage en was de kans om hier nog orang-oetans te spotten onbestaande.” Het geluk blijkt al na een uur stappen aan onze kant te staan. Slingerend tussen de bomen zijn een moeder en haar jongen op zoek naar eten. Het is een vertederend schouwspel. Met grote zorg en toewijding zien we hoe de moeder haar orang-oetanjong klaar stoomt voor een zelfstandig leven in de wildernis. In totaal duurt dit proces drie tot vier jaar. Daarna is de tijd rijp om op eigen benen te staan.

Wij zijn duidelijk niet de enige toeristen die geluk hebben. Ook andere groepjes toeristen hebben onze hoofdfiguren gevonden. Het digitaal geklik overstemt zowat alle aanwezige junglegeluiden. We lijken wel een groep uitgelaten paparazzi, maar moeder en zoon orang-oetan laten het niet aan hun hart komen. Doordat ze een periode van rehabilitatie achter de rug hebben, zijn ze eerder semi-wild en is het contact met de mens hen niet echt vreemd. Toch hoor ik met de regelmaat van de klok één van de aanwezige gidsen vragen om afstand te houden. Mochten zij geen oogje in het zeil houden, dan keerde de helft van de toeristen terug met een orang-oetan selfie.

De jungle telt nog meer uitzonderlijke dieren, maar de meeste verschijnen niet gewillig op de catwalk. Precies omdat ze eerder schuw zijn voor toeristen, laten veel gidsen zich verleiden tot het voederen van dieren en dan in het bijzonder van apen. Wanneer we een aantal longtail makak apen spotten, haalt ook onze gids spontaan een tros bananen boven. Het duurt nauwelijks een halve minuut of de dieren dalen vanuit het hoge bladerdak naar beneden om het aangeboden voedsel op te pikken en op een iets hogere plaats de buit op te eten. Het voederen van dieren in de jungle maakt hen natuurlijk afhankelijk van de mens en zorgt ervoor dat ze het eigen instinct om voedsel te zoeken afleren. Binnen de reissector is het een algemene trend om dieren te voederen. Zij willen in de eerste plaats gelukkige klanten, want touroperators en reisbureaus weten als geen ander hoe belangrijk mond-aan-mond reclame is.

Ondanks de slangenfobie waaraan Caroline lijdt, beslist ze om nog een extra dag de jungle in te trekken. Het besef dat ze misschien nooit meer in haar leven oog in oog zal komen te staan met een orang-oetan, haar meest geliefde dier op aarde, weegt voor haar gelukkig net iets meer door dan haar slangenangst. Ik hou liever van wat meer afwisseling en kies om een dagje rond te struinen in het dorpje Bukit Lawang. Ik kijk van op de zijlijn toe hoe de rivier de levensader vormt van de mensen die er wonen. Water en mens, het is verbondenheid die je overal ter wereld aantreft.

Voor het vertrek naar onze volgende stopplaats, Brastaki, bezoeken we nog de Franse dame Françine Neago, die we daags voordien per toeval hadden ontmoet. Haar leven lang heeft ze research verricht naar het gedrag van orang-oetans. We luisteren uiteindelijk anderhalf uur geboeid naar haar levensverhaal. Francine liet zo’n bijzondere indruk op me na, dat ik enkele dagen geleden haar verhaal een bijzondere plaats gaf in de rubriek  ‘Picture of the day’.  (https://www.solarbiketour.com/francine-neago-en-haar-levenswerk-foto-16-02-2019). Francine is één van de figuren die nog lang zal nazinderen en precies dat maakt de reis net zo anders. Morgen verlaten we Bukit Lawang en gaan we de vulkanen opzoeken in Berastagi. Wordt vervolgd…

Add a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *