De verdwenen bamboebrug…
De moderniteit haalt de traditie in, ook en misschien nog des te meer in Cambodja. We kunnen daarover jammeren, maar uiteindelijk heeft iedereen recht op vooruitgang, op een betere toekomst. Het valt natuurlijk te betwisten of vooruitgang defacto verbetering betekent. De geschiedenis heeft vaak het tegendeel aangetoond.
In het noordoosten van Cambodja, meerbepaald in de stad Kampong Cham, verneem ik eerder per toeval dat de vooruitgang de oorzaak is voor het verdwijnen van de hoofdattractie van de stad: de bamboebrug. Het is de eigenaar van de guesthouse ‘Mekong River’ die met het verhaal tijdens het ontbijt op de proppen komt. De link met mijn solar bamboefiets zal er wel niet vreemd aan zijn.
Tot een jaar of twee geleden viel het definitieve doek over de iconische brug die in het droge seizoen de ruim 1.000 gezinnen op het eiland Koh Paen in verbinding stelde met de stad Kampong Cham. De kilometerslange brug was seizoensgebonden. Eenmaal de hevige regen terug bezit nam van de Mekong-rivier, verdween de bamboebrug door het opzwellende water. Veerboten kregen terug hun bestaansrecht om goederen en mensen veilig naar de overkant te brengen. Precies doordat de brug jaar na jaar opnieuw moest worden gebouwd, groeide het uit tot een beeldbepalend onderdeel van de stad. Met de bouw van een door de overheid gefinancierde betonnen brug in 2017 verdween de noodzaak tot heropbouw van de oude brug.
In de stem van de eigenaar van de guesthouse weerklinkt nostalgische misnoegdheid. “Het verliezen van de brug is een zware financiële opdoffer voor de stad en het toerisme in het bijzonder. Binnen- en buitenlandse toeristen kwamen massaal naar Kampong Cham om de brug te aanschouwen.” Maar de heropbouw en het onderhoud werden te duur. Zelfs de geïnde tolgelden tijdens het droge seizoen waren onvoldoende om het rendabel te houden.
Ook voor de omwonenden zal het een aanpassing geweest zijn. De bamboebrug was een fijn stukje architecturale techniek die reeds in de jaren veertig onderdeel uit maakte van het stadsleven. Maar liefst 50.000 stukken bamboe waren noodzakelijk voor de constructie die in staat was om zo maar eventjes 4 ton te torsen. Het verdwijnen van de brug zal wel gezorgd hebben voor de nodige commotie. Uiteindelijk profiteerden een pak mensen van het toerisme dat de brug met zich meebracht: tuk-tuk drivers, taxichauffeurs en -motorrijders, fruitverkopers, …
Wanneer ik later op de dag naar de bewuste plek fiets van de verdwenen bamboebrug, verwijst alleen nog een vuilgele wegwijzer naar wat niet meer is. Ruim twee kilometer verderop denderen auto’s en scooters over de nieuw, geasfalteerde brug. De herinnering naar wat ooit de toeristische hoofdattractie was van de stad, zal met de jaren vervagen. Ook dat maakt nu eenmaal deel uit van de vooruitgang…
Add a Comment