Don Antonio Blanco

Hij wordt de Salvador Dali van Bali genoemd. Hij had eenzelfde soort excentriciteit, was evenzo gepassioneerd voor theater en bezat een ware obsessie voor vrouwen. Zijn naam: Don Antonio Blanco. De culturele en artistieke stad Ubud heeft wel meerdere kunstenaars aangetrokken, maar volgens kenners was Antonio Blanco ongetwijfeld de meest excentrieke van het eiland. De man overleed in 1999 in zijn extravagant toevluchtsoord dat kort na zijn dood als museum werd opengesteld voor het grote publiek. Ik ben wel benieuwd om de man en zijn kunstwerken iets meer van dichtbij te leren kennen en dus stuur ik mijn stalen ros richting ‘Blanco Renaissance Museum’.

In 1911 werd Antonio in de Filippijnen geboren uit Spaanse ouders. Al op jeugdige leeftijd toonde hij een hoge mate van artistieke begaafdheid. Hij studeerde aan de National Academy of Art in New York en reisde zowat de hele wereld rond. Tijdens één van deze reizen leerde hij in Bali de 25 jaar jongere en beroemde danseres Ni Ronji kennen. Het was liefde op het eerste zicht en besloot zich voorgoed te vestigen in Bali.

Reeds bij het betreden van zijn stulpje, mooi gelegen op een heuveltop, word ik overdonderd door marmeren vloeren en turquoise zuilen. Twee gigantische wenteltrappen trekken de aandacht. De pracht is recht evenredig met de grootsheid van het flamboyante gebouw. Aan de wanden hangen zijn kunstwerken, in hoofdzaak schilderijen van naakte Balinese vrouwen. Zijn creaties stralen iets ondeugends uit. Misschien was dit de hoofdreden waarom Antonio zo geliefd was bij de koning. Zijn goeie vriendschap maakte hem tot artistieke hofnar. Naast de kleurrijke schilderijen bevat het museum ook een selectie van een aantal collages en geïllustreerde gedichten.

Zijn artistieke ontboezemingen van een vrij geïsoleerde wereld vielen in de smaak bij kunstliefhebbers en verzamelaars. In een mum van tijd maakte hij naam en faam, zowel in Indonesië, maar ook in het buitenland waar zijn werk meermaals werd bekroond. Heel af en toe worden er nog kunstwerken van zijn hand te koop aangeboden. Zoals het past bij een kunstenaar van wereldniveau worden er gastronomische bedragen neergeteld. Zo ging een aantal jaar geleden in Singapore één van zijn werken over de toonbank voor een slordige 5 miljard roepia, goed voor bijna 310.000 euro. Misschien moet ik mij hier ook vestigen, een muze zoeken en kunstenaar worden. Er valt nog iets mee te verdienen…