De kimono…

Er zijn weinig iconische kledingstukken die zo vereenzelvigd kunnen worden met een land als Japan. De kimono, de traditionele Japanse klederdracht, is haast het eerste beeld dat opduikt als we denken aan dit land. Het woord kimono betekent letterlijk ‘dingen om te dragen’. Tot in het midden van de 19^de eeuw waren deze wijde, losse mantels algemeen goed. Pas in 1864, toen Japan zich schoorvoetend openstelde voor het buitenland, trad er een kentering op. Geïmporteerde kostuums en andere Westerse modetrends vermengden zich met de oeroude, traditionele Japanse klederdracht.  

Een kimono bestaat doorgaans uit verschillende kledingstukken die samen één geheel vormen. Het hoofdonderdeel is de mantel. Deze wordt dichtgebonden met een riem uit stof, een obi. De obi wordt vastgemaakt met een knoop waarbij gebuikt wordt gemaakt van een kussentje, een koord en een sjaal. Het motief van het kussentje varieert naargelang het seizoen: kersenbloesem in de lente, water in de zomer, esdoornblaadjes in de herfst en bamboe in de winter. De kimono is pas compleet met het gepaste schoeisel, de houten slippers (zori genaamd). Hierbij horen ook speciale, de bij de dikke teen gespleten sokken. Vroeger werd de kimono overal gebruikt. Vandaag de dag is het vooral een uitrusting geworden voor ceremonies en feestdagen. Zo’n feestdag is bijvoorbeeld de ‘kimono dag’. Dit evenement wordt jaarlijks gevierd op 29 mei. Voor Japanners is dit de gelegenheid om hun geliefde kledingstuk vanonder de mottenballen te halen.

Kimono’s worden in hoofdzaak gedragen door vrouwen, maar ook mannen tooien zich al meer dan 1000 jaar in deze traditionele klederdracht. Er zijn sowieso verschillende soorten kimono’s. De ene is ontworpen voor formele  aangelegenheden, terwijl de andere juist meer casual is bedoeld. De meest voorkomende is de ‘komon’ kimono dat zich kenmerkt door een fijn, maar constant patroon zonder veel franjes en dienst doet voor dagelijks gebruik.

Het kiezen van het juiste type van kimono vereist kennis van de symboliek van het kledingstuk. De draagwijze en accessoires versturen subtiele, sociale boodschappen: de leeftijd van de vrouw, haar burgerlijke staat en de reden van de aangelegenheid. Een kimono trek je ook niet zomaar aan. Vaak gaan er tal van rituelen aan vooraf. Zelfs het opbergen gaat gepaard met een correcte vouwwijze om ervoor te zorgen dat de kleding zo min mogelijk lijdt onder dit vouwproces.

De kimono-traditie houdt nog steeds stand, maar is niet meer zo wijdverspreid als voorheen. De hoofdreden heeft vooral met het kostenplaatje te maken. Kimono’s vervaardigd uit het puurste zijde vormen een ware aanslag op het gezinsbudget. Een prijskaartje van 10.000 euro is geen uitzondering. Gelukkig voor de dames groeit de kimono -dankzij de flexibele snit- mee in de breedte. Een kilootje aankomen, betekent niet meteen dat je een nieuwe garderobe moet aankopen. Daarenboven gaan kimono’s, dankzij de kwaliteit van de stof, generaties mee.

Ook wij tooien ons af en toe bij aankomst in een ryokan, een traditioneel Japanse pension, in kimono. Onze variant is eerder een yukata, een goedkopere kimono-versie die vooral voor toeristen wordt aangeboden om zich doorheen het hotel en de onsen te begeven. Goedkoop of niet, wij vonden het alvast een selfie waard 😉